Było to lato, gdy umarł Coltrane (23. 09.1926 Hamlet, North Carolina † 17. 07.1967 New York City), lato miłości i zamieszek, lato, gdy przypadkowe spotkanie na Brooklynie pchnęło dwoje młodych ludzi na drogę sztuki, miłości i wspólnej pracy. Patti Smith (30. 12.1946 Chicago, Illinois) została poetką i piosenkarką, a Robert Mapplethorpe (4. 11.1946 Floral Park, Queens, New York City † 9.03.1989 Boston, Massachusetts) rozwijał swój prowokacyjny styl w fotografii.
Niewinni, oddani sztuce, przemierzali Nowy Jork od Coney Island po Czterdziestą Drugą Ulicę, aż dotarli do słynnego okrągłego stołu w lokalu Kansas City, w którym brylował krąg przyjaciół i wyznawców Andy’ego Warhola (6. 08.1928 Pittsburg, Pensylwania † 22.02.1987 New York City). W 1969 roku para zamieszkała w hotelu Chelsea i weszła do środowiska ludzi okrytych – dobrą i złą – sławą, wpływowych artystów z barwnej cyganerii. To tam dwoje dzieciaków zawarło pakt, że będą się o siebie troszczyć. Poniedziałkowe dzieci zaczynają się jako historia miłosna, a kończą jako elegia. To także hołd złożony Nowemu Jorkowi na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, jego pięknu i jego demonom. To prawdziwa baśń, portret dwojga młodych artystów w przededniu sławy.
* * * * *
W "Poniedziałkowych dzieciach" Patti Smith, matka chrzestna punk rocka, niejednego zaskoczy: pisze bowiem list miłosny, który jest nie tylko pożegnaniem kochanka i przyjaciela, ale też intrygującym, bo bardzo osobistym obrazem zmierzchu lat sześćdziesiątych, jednej z najbarwniejszych epok minionego stulecia, z ich idealizmem, naiwnością i często straceńczym szaleństwem. W scenerii, którą tworzą opanowane przez bohemę hotele czy undergroundowe kluby, toczy się tu nowojorska odyseja dwojga zbuntowanych i utalentowanych młodych ludzi, tytułowych ’dzieci’, które, jak bohater Buszującego w zbożu, nie godzą się na dorosłość.
Jerzy Jarniewicz
Wyznawców Patti Smith i Roberta Mapplethorpe’a nie ma co namawiać na tę książkę. Czekają na nią od dawna. Ci zaś, którzy słyszą o tej dwójce po raz pierwszy, mają szansę się zrehabilitować. W nagrodę dostaną takie zdanie: ’Jesus died for somebody’s sins, but not mine’. Pierwszy raz usłyszałem ten tekst w połowie lat osiemdziesiątych, w czasach ’mszy za Ojczyznę’. Brzmiał grzesznie i kusząco. To książka o wielkiej miłości i o tym, że słowa ’nie rozdzielimy się’ mają większą siłę od słów ’miłość do grobowej deski’. O tym, jaka jest cena niezależności autorskiej, i o tym, że ostre celebryckie światło lubi być bardzo kontrastowe.
Mikołaj Grynberg
[…] ta książka ma w sobie wszystko, co sprawiło, że Nowy Jork lat siedemdziesiątych był tak ekscytujący — jest opowieścią o lęku i biedzie, o powadze, ale i optymizmie sztuki, o poczuciu bycia spadkobiercą i kontynuatorem wielkiej sztuki z przeszłości. To była niewielka artystyczna społeczność, z uwagą obserwowana przez media, która rozkwitła w momencie, kiedy Nowy Jork stał się kulturalnym centrum zachodniego świata.
Edmund White (The Guardian)
Patti Smith (ur. 1946 w Chicago) jest pisarką, poetką, wokalistką i artystką wizualną, jedną z najważniejszych kobiet we historii rocka. Zdobyła uznanie w latach siedemdziesiątych dzięki pionierskiemu łączeniu poezji i muzyki. jej pamiętną płytę Horses , ze słynnych zdjęciem wykonanym przez Roberta Mapplethorpe´a, okrzyknięto jedną ze stu najważniejszych płyt wszech czasów. Patti Smith jest także autorką wielu książek, m.in. Woolgothering (polski przekład ukaże się nakładem Wydawnictwa Czarne w 2014 roku), The Coral Sea, Auguries Of Innocence, Witt, Babel . Książka Poniedziałkowe dzieci została nagrodzona National Book Award. Znalazła się także w finale wielu innych nagród literackich (m.in. Los Angeles Times Book Prize oraz National Book Critics Circle Award). Przez 37 tygodni utrzymywała się na liście bestsellerów "New York Timesa".
Tytuł: Patti Smith. Poniedziałkowe dzieci (Just Kids)
Autor: Patti Smith
Tłumaczenie: Robert Sudół
ISBN: 978-83-7536-446-0
Wydawnictwo: Czarne
Rok wydania: 2012 (Polska)
Format: 205x240 mm
Oprawa: twarda
Stron: 296
Waga: około 450 g
Cena: + - 44 zł
Serdecznie Dziękuję Pani Dorocie Filipiak
