Płyta zwiera covery piosenek takich artystów jak U2, Bob Dylan, Glen Campbell, The Band, Sting, Van Morrison czy Neil Young. Wokalistka dosyć często sięga w swojej twórczości do różnych gatunków muzycznych, nie bojąc się eksperymentować z jazzem, bluesem, country czy muzyką pop. Jej koncert z kwartetem Davida Murray w specjalnym projekcie Ery Jazzu (marzec 2008) opiniotwórcze media określiły najważniejszym wydarzeniem jazzowym roku.

Cassandra Wilson to jedna ( obok Abbey Lincoln, Dianne Reeves, Nnenny Freelon, Dee Dee Bridgewater) z najznamienitszych i najpopularniejszych wokalistek jazzu. Od dziewiątego roku życia pobierała lekcje gry na fortepianie i gitarze. W 1975 r. zaczęła występować profesjonalnie; śpiewała głównie materiał folkowy i bluesowy z różnymi grupami rhythm and bluesowymi. Na scenie jazzowej objawiła się dzięki rekomendacji perkusisty Alvina Fieldera; zaistniała także na jazzowej estradzie jako wokalistka The Black Arts Music Society z rodzinnego Jackson. W 1981 r. przeniosła się do Nowego Orleanu, gdzie podjęła współpracę z saksofonistą Earlem Turbintonem. W 1982 r., za namową trębacza Woody'ego Shawa ,przyjechała do Nowego Jorku i tam pracowała z kontrabasistą Davidem Hollandem i wokalistką Abbey Lincoln.

W 1985 r. wzięła udział w nagraniu albumu Motherland Pulse Steve'a Colemana, a szefowie niemieckiej wytwórni JMT zaproponowali jej nagranie autorskiej płyty. Debiutancki album Point Of View został zrealizowany wraz z Coleman i gitarzystą Jean-Paul Bourelly. Nagranie to okazało się przełomowym w karierze pianistki: posypały się oferty współpracy od najznakomitszych nowojorskich jazzmanów. Jednym z nich był ( prowadzący trio „New Air” ) Henry Threadgill, który niebawem opracował aranżacje jej kolejnego albumu Days Aweigh. Mieszanka "przydymionego" głosu i dynamicznej, bujnej muzyki zawieszonej między psychedelią i swingiem, była zniewalająca. Przychylność bardziej konserwatywnej publiczności amerykańskiej wokalistka pozyskała zbiorem standardów Blue Skies, który w 1988 r. wybrany został przez "Billboard" jazzowym albumem roku. Nowatorski longplay Jumpworld dowiódł, iż Wilson nie da się jednoznacznie sklasyfikować: znalazły się na nim zarówno elementy rapu, funky, jak i klasycznego jazzu i bluesa. Wydana w roku 1991 płyta She Who Weeps była konsekwentną kontynuacją tej stylistyki. W międzyczasie artystka wzięła udział w kolejnych sesjach nagraniowych Steve'a Colemana, a także muzyków związanych z jego formacją M-Base . Kolejne nagrania i koncerty potwierdzały juz tylko klasę pianistki i wokalistki. Albumy „Blue Light Til Dawn” oraz „New Moon Dauther” honorowane były licznymi nagrodami i zyskiwały bestsellerowe nakłady. Dzisiaj Cassandra Wilson jest niekwestionowaną divą wokalnego jazzu i wielka gwiazdą światowej estrady.” Postanowiłam znów sięgnąć do standardów – mówi w jednym z ostatnich wywiadów - wykonywanych z małą grupą muzyków. Nieczęsto nagrywam typowe standardy jazzowe, ale uwielbiam je i właśnie w ten sposób szlifowałam swoje rzemiosło. Uczyłam się standardów słuchając, jak inni artyści wkładają w nie serce. Jednak trudno jest robić standardy. Nie można ich śpiewać nie rozumiejąc, o co w nich chodz.".

Koncertowa premiera „ Loverly „ oraz „ Closer To You” odbędzie się 3.11.2009 godz. 20:00 w warszawskim hotelu Hilton podczas jedynego koncertu artystki w Polsce !

Ceny biletów:
- 120 zł
- 180 zł
- 250 zł