Wówczas nazywano ich "croonerami" a ich styl "crooningiem". Choć korzenie tej techniki wokalnej sięgają belcanta z opery włoskiej, swingująca rytmika i frazowaniem rodem z jazzu sytuują ją po stronie muzyki popularnej. Crooning stracił swą prominentną pozycję w rezultacie eksplozji rock'n'rolla w połowie lat 1950-tych i następujących po niej zmian w muzyce pop, jednakże późni croonerzy, tacy jak Tony Bennett, Tom Jones, czy Engelberg Humperdinck, bynajmniej nie zniknęli ze sceny, a ostatnie lata przyniosły nawet swoisty renesans tego zjawiska w osobach takich piosenkarzy jak Harry Connick Jr., a potem Michael Buble czy Jamie Cullum. Matt Dusk jest najnowszym odkryciem współczesnego crooningu.