Joel Ross powraca z albumem 'nublues'. Data: 10-02-2024 o godz. 20:25:51 Temat: Info
Wibrafonista Joel Ross
(ur. 1996 Chicago, Illinois) powraca z czwartym albumem dla Blue Note „nublues”, którego premiera odbyła się 9 lutego.
Płyta jest kolekcją ballad i bluesowych nagrań widzianych przez pryzmat jednej z najbardziej kreatywnych współczesnych grup jazzowych, w skład której wchodzą Immanuel Wilkins na saksofonie altowym, Jeremy Corren na fortepianie, Kanoa Mendenhall na basie i Jeremy Dutton na perkusji, a także gość specjalny Gabrielle Garo na flecie.
Albumie zawiera 7 nowych oryginalnych kompozycji Rossa, a także utwory Johna Coltrane'a ("equinox" i "central park west") i Theloniousa Monka ("evidence").
Geneza „nublues” sięga 2020 roku. Podczas pandemii COVID, gdy występy na żywo zostały odwołane, Ross wrócił do New School, aby ukończyć studia. Jedne z jego zajęć prowadził saksofonista altowy Darius Jones, który zachęcał studentów do zagłębienia się w historii bluesa. To skłoniło Rossa do refleksji nad tym, czym może być blues, że to nie tylko 12-taktowa forma. Zdał sobie sprawę, że blues to uczucia. – Coś w rodzaju ducha lub energii – mówi Ross. – To emocje, to ekspresja. Ale chcę też pozostać wierny ideom rytmicznym, które już rozwijaliśmy.
(Joel Ross / fot. Bruce Bennett)
Joel Ross "nublues"
℗ Blue Note Records; ℗ 2024 UMG Recordings, Inc.
Lista utworów: (czas. 68:08)
Premiera: 9 lutego 2024
1. early (3:56)
2. equinox (8:37)
3. mellowdee (11:12)
4. chant (2:38)
5. what am i waiting for? (2:46)
6. bach (God the Father in Eternity) (8:40)
7. nublues (8:12)
8. ya know? (9:37)
9. evidence (8:02)
10. central park west (4:28)
Tytułowy utwór, który został wydany jako główny singel albumu, łączy ducha bluesa z nieokiełznaną naturą free jazzu. – Tak naprawdę nie mówię zespołowi, jak ma grać – mówi Ross. – To, co im mówię, to żeby pozostali w kontakcie i żeby wszystko, co robimy, było ze sobą powiązane. I grać bluesa, jakkolwiek to wychodzi.
W ten sposób „nublues” jest rozległym albumem z różnymi punktami wejścia i zaproszeniem do własnej podróży. Zapytany o to, co chce przekazać, Ross mówi: – Nie chcę, aby moje osobiste doświadczenia były tym, o czym ludzie myślą, słuchając tych kompozycji. Ogólnie rzecz biorąc, chcę, aby ludzie mogli przyjść, usłyszeć muzykę i zinterpretować ją przez własny pryzmat.
(Joel Ross / fot. Bruce Bennett)