Soc, pop, post. Portrety gwiazd to reporterskie „portrety momentalne”, datowane ślady dni, lat, miejsc, emocji i nastrojów. To gromadzone i zapisywane przez ostanie 25 lat archiwum spotkań, rozmów, faktów i wyobrażeń. Archiwum osobliwe, bo prezentujące pamięć rozproszoną, gromadzącą rzeczy pozornie błahe, ulotne równie pieczołowicie jak i te poważne, przemieniające historię. Subiektywna kolekcja spotkań z artystkami o znaczącej sile oddziaływania na styl popularnej muzyki i sceniczne formy jej przedstawiania.

- Najpierw był zespół, a właściwie kilka zespołów, różnych składów, które grały bardzo różną muzykę, od eksperymentalnego jazzu, muzyki etnicznej, gitar akustycznych, aż do rock´n´rolla i elektrycznych gitar. Maanam, taki, jaki jest dzisiaj, powstał z przekonania, że chcemy grać inną muzykę niż wszyscy, że czas na jakąś generalną zmianę. O tym, że obok zespołu zaczęłam coraz częściej pojawiać się jako Kora, zdecydowała publiczność, jej potrzeba ulokowania swoich uczuć w kimś konkretnym, kto skupia na sobie uwagę. Solista zawsze ma najbliższy kontakt z publicznością, jego głos działa bezpośrednio na emocje ludzi. (...) (str. 94)

- Edyta Geppert jest dzieckiem dolnośląskiej zapylonej prowincji i węgierskiej kultury. Zanim poszła do szkoły, niezbyt dobrze posługiwała się polskim.
- Moja mama była rodowitą Węgierką. W domu język Madziarów był na równych prawach z polskim, a czasami nawet go poprzedzał.
- Ojciec płynnie mówił po niemiecku, ("od dawna mieszka w Niemczech ze swoją drugą rodziną"), dzieci sąsiadów śpiewały francuskie piosenki. Okolice Nowej Rudy, miasteczka na krańcu Kotliny Kłodzkiej, były wieżą Babel. W kopalniach węgla kamiennego razem pracowali Polacy przesiedleni ze wschodu, Węgrzy przybyli z Sidmiogrodu za chlebem, Rumuni, autochtoni, reemigranci z Francji. Jako dziecko mówiłam po polsku, węgiersku i niemiecku. W domu była nas trójka, starsza siostra i brat. (...) (str. 126)

- W 1989 roku Edyta Bartosiewicz przerwała studia i z 90 dolarami w kieszeni wylądowała w Londynie. W Polsce rock, transformacja, koniec komunizmu, pierwsza rozpuszczalna kawa w sklepach. Na Wyspach muzyka klubowa, modne butiki na Carnabee Street, etniczna biżuteria i antyki w Notting Hill. Ogólny luz i ekonomiczny raj.
- Czego nauczyła się w Londynie? Jak sprzedawać modne ciuchy, odjazdowe buty - zawsze umiała coś doradzić, wybrać, pracowała na godziny w hinduskich sklepach z odzieżą, w pubach i barach. Stanie na roku Portobello Road i granie na gitarze było niezłym treningiem wiary w siebie. Skompletowała wszystkie płyty Joni Mitchell, z muzykami z Blue Airplanes jeździła na koncerty o undergroundowych klubów rozsianych w okolicach Londynu.
- Po jakimś czasie przyswoiłam sobie angielskie klimaty, mój mózg pracował na tamtejszych obrotach i zaczęłam myśleć i śnić w tym języku. (...) (str. 164)

- Renata Przemyk ma 30 lat i jak do tej pory wszystko podporządkowała muzyce. Śpiewa charakterystycznym, kanciastym głosem, łączy rockową muzykę z akordeonem, poezję z feminizmem, aktorstwo z instynktami. Nie uznaje kompromisów. Jej cztery dobrze znane albumy - przebojowa Ya Hozna, przewrotna Mało zdolna szansonistka, akustyczna Tylko kobieta i rockowy Andergrant - to portrety muzyczne wiele mówiące o jej buncie i przekonaniu, że w sztuce trzeba się zdobyć na dużą szczerość. (...) (str. 178)

Tytuł: Soc pop post. Portrety gwiazd
Autor: Małgorzata Terlecka-Reksnis
ISBN: 978-83-7779-166-0
Wydawnictwo: MG
Rok wydania: listopad 2013
Format: 172x240 mm
Oprawa: twarda lakierowana
Stron: 238
Waga: około 600 g
Cena: + - 44 zł

Serdecznie Dziękuję Pani Dorocie Malinowskiej-Grupińskiej