Kluczowe pytanie kierowane zwykle do artystów pokroju Paula McCartney´a brzmi „co dalej?” Co dalej, jeśli na koncie ma się niekończącą listę wyróżnień, tytułów, wyników sprzedaży, koncertów…? Pozostaje poszukiwanie kolejnego przeboju, poszukiwanie czegoś nowego.
Paul McCartney chciał aby jego szesnasty studyjny album niósł ze sobą powiew świeżości,
dlatego zwrócił się do młodych producentów. Wstępną intencją było opracowanie zestawu
kilku nazwisk. Dopiero później miało się okazać, z którym z młodych współpraca potoczy
się najlepiej. Pojawił się w tym zestawie Paul Epworth (współautor i architekt wielkiego
sukcesu Adele i jej płyty 21), Mark Ronson (znany najbardziej ze współpracy z Amy
Winehouse), Giles Martin i Ethan Johns (ich ojcowie znani są w świecie muzycznym do
dziś, ojciec Gilesa – George pracował z Paulem McCartney´em jeszcze w czasach Beatlesów;
Ethan wyprodukował najlepsze płyty Kings of Leon, Giles miał okazję współpracować przy
ceremonii otwarcia igrzysk olimpijskich). „Wszyscy wielcy producenci są chyba dziećmi
moich kolegów” – zauważa McCartney. „Ale ci dwaj, podobnie jak ich ojcowie, są wspaniali,
poważnie traktują to, co robią”.
Finalnie płyta została wyprodukowana przez powyższą czwórkę. „Stało się tak, że z
wszystkimi nawiązałem bardzo dobry kontakt. Z każdym z producentów zrobiliśmy coś
zupełnie innego dlatego nie udało mi się wybrać jednej ścieżki, którą chciałbym pójść dale.
Każdy z nich miał inne podejście, ale wszyscy byli wspaniali każdy w swojej dziedzinie”.
Stąd pomysł na płytę multiproducencką: różną stylistycznie, opartą na czterech różnych
pomysłach, które w ostatecznym rozrachunku miały stopić się w zróżnicowaną wewnętrznie
jedność. „Zabawne, kiedy włączam ten album, ludzie dziwią się, że to moja płyta” – mówi
McCartney. „Tak różnorodne piosenki się tam znajdują i niekoniecznie w stylu, który łączony
jest ze mną. Ale tego właśnie chciałem – żeby nie brzmiały tak samo”.
To najbardziej intrygująca płyta Paula McCartney´a ostatnich lat – możliwie, że najlepsza
w dotychczasowej karierze. Dla jej twórcy jasne jest, co powinien teraz zrobić. Przerwę?
Bynajmniej. „Następnym krokiem jest spotkanie w zespole i nauka materiału z płyty. Czekam
na to z niecierpliwością, nigdy nie robiłem czegoś podobnego, żeby zagrać cały album.
Ludzie prosili mnie o to, ale zawsze odpowiadałem, że mam wiele innych rzeczy do grania.
Teraz bardzo jestem ciekawy, jak będą brzmiały te piosenki – jest kilka z nich, które moim
zdaniem są stworzone do grania live”.
Album "NEW" dostępny jest w przedsprzedaży w iTunes
Tracklista "NEW": standard (46:09) lub deluxe (52:16)
1. Save Us (produced by Paul Epworth) (2:39)
2. Alligator (produced by Mark Ronson) (3:27)
3. On My Way to Work (produced by Giles Martin) (3:43)
4. Queenie Eye (produced by Paul Epworth) (3:48)
5. Early Days (produced by Ethan Johns) (4:07)
6. New (produced by Mark Ronson) (2:56)
7. Appreciate (produced by Giles Martin) (4:29)
8. Everybody Out There (produced by Giles Martin) (3:21)
9. Hosanna (produced by Ethan Johns) (3:30)
10. I Can Bet (produced by Giles Martin) (3:22)
11. Looking At Her (produced by Giles Martin) (3:05)
12. Road (produced by Giles Martin) (4:31)
bonus tracks: deluxe:
13. Turned Out (produced by Ethan Johns with additional production by Giles Martin) (3:00)
14. Get Me Out Of Here (produced by Giles Martin) (6:16)
Już jutro dostępna będzie w polskich sklepach najnowsza płyta 
Paul McCartney chciał aby jego szesnasty studyjny album niósł ze sobą powiew świeżości,
dlatego zwrócił się do młodych producentów. Wstępną intencją było opracowanie zestawu
kilku nazwisk. Dopiero później miało się okazać, z którym z młodych współpraca potoczy
się najlepiej. Pojawił się w tym zestawie Paul Epworth (współautor i architekt wielkiego
sukcesu Adele i jej płyty 21), Mark Ronson (znany najbardziej ze współpracy z Amy
Winehouse), Giles Martin i Ethan Johns (ich ojcowie znani są w świecie muzycznym do
dziś, ojciec Gilesa – George pracował z Paulem McCartney´em jeszcze w czasach Beatlesów;
Ethan wyprodukował najlepsze płyty Kings of Leon, Giles miał okazję współpracować przy
ceremonii otwarcia igrzysk olimpijskich). „Wszyscy wielcy producenci są chyba dziećmi
moich kolegów” – zauważa McCartney. „Ale ci dwaj, podobnie jak ich ojcowie, są wspaniali,
poważnie traktują to, co robią”.
To najbardziej intrygująca płyta Paula McCartney´a ostatnich lat – możliwie, że najlepsza
w dotychczasowej karierze. Dla jej twórcy jasne jest, co powinien teraz zrobić. Przerwę?
Bynajmniej. „Następnym krokiem jest spotkanie w zespole i nauka materiału z płyty. Czekam
na to z niecierpliwością, nigdy nie robiłem czegoś podobnego, żeby zagrać cały album.
Ludzie prosili mnie o to, ale zawsze odpowiadałem, że mam wiele innych rzeczy do grania.
Teraz bardzo jestem ciekawy, jak będą brzmiały te piosenki – jest kilka z nich, które moim
zdaniem są stworzone do grania live”.