Zapraszamy serdecznie 5 listopada 2008 do warszawskiego klubu Progresja.

Tej formacji nie trzeba specjalnie przedstawiać żadnemu miłośnikowi hard rocka! Brytyjska grupa Uriah Heep na muzycznym rynku działa już od 1969 roku, a swoją nazwę zaczerpnęła z powieści „David Copperfield” Karola Dickensa. Żartobliwie Uriah Heep określany bywa mianem „Beach Boysów heavy metalu”, a wpływ na to miał wyrazisty styl, który charakteryzuje spora dawka melodii okraszonych harmoniami wokalnymi i zawiera w sobie elementy zarówno hard rocka, heavy metalu, jak i progresywnego rocka, jazzu i nawet country. Formacja uznawana jest także za jednego z prekursorów progresywnego metalu.

Grupa zadebiutowała w 1970 roku, za sprawa krążka „Very ‘eavy…Very ‘umble”, a już w kolejnym roku ukazał się album „Salisbury”, na obydwóch krążkach formacja wyraźnie podążała w kierunku progresywnego rocka, zamieszczając na „Salisbury” 16 minutową kompozycję nagraną przy udziale orkiestry. W tym samym roku ukazuje się również płyta „Look At Yourself” z singlem „July Morning”. W 1976 roku następuje zmiana na stanowisku wokalisty, Davida Byrona zastępuje John Lawton, co w efekcie przynosi również zmianę w stylistyce grupy, która obiera bardziej hard rockowy kierunek. 4 lata później następują kolejne przetasowania w składzie, Lawton zastąpiony zostaje przez Johna Slomana, który jednak nie zostaje dobrze przyjęty przez fanów i z zespołu odchodzi wieloletni klawiszowiec, Ken Hensley. Obowiązki lidera spoczywają na gitarzyście formacji, Micku Boxie, który do grupy zaprasza nowego wokalistę, Pete’a Goalby’ego. Dwa kolejne albumy z początku lat osiemdziesiątych, „Abominog” oraz „Head First” sprawiają, że formacja powraca do łask fanów i zyskuje nowe rzesze młodszych zwolenników.

Od 1986 do 2007 roku Uriah Heep nagrywa i koncertuje w niezmiennym składzie, gitarzyście Mickowi Boxowi towarzyszą: basista Trezor Bolder, perkusista Lee Kerslake, klawiszowiec Phil Lanzon oraz wokalista Bernie Shaw. Na początku zeszłego roku, z zespołem z powodów zdrowotnych rozstać musiał się Kerslake, który zastąpiony został przez Russella Gilbrooka. Na początku czerwca tego roku ukazał się najnowszy album mistrzów, „Wake The Sleeper”, (polska premiera, 4 lipca), który jest dwudziestym pierwszym studyjnym krążkiem w dorobku formacji, a nagrany został po dziesięcioletniej przerwie, (ostatni album – „Sonic Orgiami” miał premierę w 1998 roku).

Uriah Heep na Starym Kontynencie cieszy się wręcz kultowym uznaniem fanów, a takie kompozycje jak np. „Easy Livin’”, „Sweet Lorraine” czy „Stealin’” na trwałe zapisały się już w kanonie lektur obowiązkowych każdego zwolennika hard rockowych brzmień. Największymi sukcesami wydawniczymi były płyty formacji z pierwszej połowy lat siedemdziesiątych, „Demons & Wizards” (1972) uzyskał status Platynowej Płyty, a dwa kolejne krążki, „The Magician’s Birthday” (1972) oraz „Sweet Freedom” (1973) w samych tylko Stanach pokryły się złotem.

W 2004 roku formacja MECH została reaktywowana, a w następnym roku premierę miał nowy album zespołu - "Mech". Wśród 12 numerów znalazły się cztery starsze kompozycje ("Piłem z diabłem bruderszaft", "Brudna muzyka", "Tasmania" i "Czy to możliwe") na nowo nagrane i zaaranżowane.

Zespół Januszki poprzedzał m.in. Heaven & Hell, czyli wcielenie Black Sabbath z Ronnie Jamesem Dio na wokalu. Zaliczył też występy na największych polskich festiwalach, m.in. Metal Hammer Festival, Przystanek Woodstock czy Hunterfest.

W obecnym składzie występują: Maciej Januszko (wokal), Piotr "Dziki" Chancewicz (gitara), Krzysztof Najman (bas, były muzyk Closterkeller, Virgin, Porter Band) i Paweł "Rekin" Jurkowski (perkusja, eks-Rootwater).

(independent)