Zespół Muchy powstał w 2004 roku w Poznaniu. Założyli go Michał Wiraszko, Piotr Maciejewski i Szymon Waliszewski. W ich muzyce słychać fascynacje londyńskim gitarowym popem z przełomu lat 70-tych i 80-tych. Swoim inspiracjom nadali bardziej nowoczesną i finezyjną forme. Poznańskie trio ma za sobą koncerty w największych klubach w całej Polsce, m.in. w "trójkowym" studiu im. Agnieszki Osieckiej. W 2005 roku nakładem Jimmy Jazz Records pojawiła się składanka pt."Tribute to Partia", na której Muchy wykonały swoją wersję utworu "Nieprzytomna z bólu". W marcu bieżącego roku trafił na rynek singiel "Miasto Doznań" promujący składankę "Piotr Stelmach Prezentuje: Offensywa". W grudniu 2006 zespół został obwołany nadzieją roku 2007 przez Program 3 Polskeigo Radia i miesięcznik muzyczny "Machina". Na koncie mają niewydaną płytę "Galanteria", która przeciekła do internetu i zrobiła niemały szum wśród społeczności indie-rockowej. Zespół o niewątpliwym potencjale komercyjnym. Utwory z ich demówki to kompilacje z samymi killerami, przebojami. Niedawno nagrali ep-kę "Terroromans" oraz znaleźli się na składance "Piotr Stelmach prezentuje - Offensywa". Aktualnie zespół siedzi w studio i przygotowuje materiał na swój debiutancki album. Jeśli nic nie stanie na przeszkodzie, płyta w listopadzie trafi do sklepów.

Pochodzący z Birmingham The Editors krok w świat wielkiego show-biznesu mają wciąż przed sobą, ale i nagrywając dla niezależnego wydawcy, też stanęli przed sporym wyzwaniem - większość młodych zespołów ma dziś problem z udźwignięciem ciężaru drugiej płyty. Po ciekawym debiucie na ogół rozczarowują. Debiut Editors "The Back Room" był wyjątkowo udany. Stąd pytanie, czy akurat im uda utrzymać się formę, czy też podobnie jak większość niedawnych debiutantów rozczarują, było szczególnie aktualne. Editors poszli nieco dalej. Złagodzili i rozjaśnili brzmienie, przez co jakiś brytyjski krytyk nazwał ich nawet "drugim Coldplayem". To lekka przesada, ale na pewno zespół próbuje sił w nieco bardziej piosenkowej konwencji. A przy okazji dorzuca nowe pozycje do swojej listy inspiracji. Bo czy na przykład takie "The Racing Rats" czy "Well Worn Hand" nie ocierają się delikatnie o estetykę nagrań Nicka Cave'a? Tom Smith w wielu utworach porzucił odrobinę melancholijną i przez to intrygującą, ale dość jednostajną manierę wokalną na rzecz bardziej zróżnicowanych interpretacji. Jego głos brzmi czasem bardzo popowo, aby za chwilę wpaść w teatralne, dramatyczne rejestry. To w dużej mierze dzięki niemu utwory takie jak "When Anger Shows" czy "Push Your Head Towards The Air" zapadają w pamięć na dłużej.

(Eventim)