(Jean-Luc Ponty)

Jean-Luc Ponty
„Individual Choice”
1983 (37:10)

1. Computer Incantations For World Peace (5:42)
2. Far From The Beaten Paths (6:02)
3. In Spiritual Love (7:01)
4. Eulogy To Oscar Romero (2:32)
5. Nostalgia (5:02)
6. Individual Choice (4:56)
7. In Spite Of All (5:55)

We wczesnych latach siedemdziesiątych Ponty kupił sobie sekwencer i syntezator, które zabierał ze sobą w ze sobą w podróż, aby nagrywać nowe pomysły. W 1982 roku muzyk miał zasłużoną reputację prekursora jazz-rocka i jazz fusion. W wywiadzie na temat reedycji albumu „Individual Choice” z 1983 roku Ponty powiedział: To, co nagrywałem na tym nowym sekwencerze, podsunęło mi pomysł na pewną nietypową koncepcję, aby wykorzystać te nagrania jako rytmiczne tło, nie zrezygnować z perkusji. Planowałem nagrać nowy album, na którym będę grał wszystkie partie w tle na moich syntezatorach, a później dodam skrzypce w studio. Zaprosiłem też kilku gości. Goście to George Duke (klawisze), Allan Holdsworth (gitara), Rayford Griffin (perkusja) i Randy Jackson (bas). Fanom wcześniejszych albumów, takich jak „Cosmic Messenger” i „Upon The Wings Of Music”, muzyka mogła wydać się znajoma, ale pokazała również ewolucję Ponty'ego jako kompozytora. Na tym etapie swojej kariery był on równie ciekawy nowych dźwięków i tego, jak kształtują one harmonię i melodię.

Jean-Luc Ponty
„Open Mind”
1984 (39:36)

1. Open Mind (8:10)
2. Solitude (6:09)
3. Watching Birds (5:00)
4. Modern Times Blues (7:18)
5. Orbital Encounters (5:19)
6. Intuition (7:40)

Album „Open Mind” (1984) to kolejny krok - głębsza eksploracja świata syntezatorów i sekwencerów oraz ich wpływu na występy na żywo i nagrywanie w studio. Tutaj złożone wzory rytmiczne przesuwają się w tle, podczas gdy nowe dźwięki pojawiają się i znikają jakby wybuchały. Ponty zdecydował się użyć maszyny rytmicznej Rolanda i dalej zgłębiać koncepcję, którą wprowadził w „Individual Choice”. Dodatkowo poprosił dwóch długoletnich przyjaciół, George'a Bensona oraz Chicka Coreę, o solówki w różnych utworach.

Jean-Luc Ponty
„No Absolute Time”
1993 (56:47)

1. No Absolute Time (5:42)
2. Savannah (9:18)
3. Lost Illusions (5:03)
4. Dance Of The Spirits (4:59)
5. Forever Together (5:46)
6. Caracas (3:53)
7. The African Spirit (4:58)
8. Speak Out (6:23)
9. Blue Mambo (6:12)
10. The Child In You (4:33)

W 1993 roku Ponty odkrył, że zachodnioafrykańskie rytmy, których użył w swoim projekcie Tchokola, były tak bogate, że zdecydował się wykorzystać niektóre z nich ponownie na „No Absolute Time”. W nagraniach udział wzięli: basista Guy Nsangué i gitarzysta Martin Atangana, obaj z Kamerunu oraz perkusiści Abdou Mboup z Senegalu, Sydney Thiam z Francji i marokańczyk Moktar Samba. Ponty przygotował wszystkie podkłady klawiszowe i pojechał do Paryża, aby nagrać sekcję rytmiczną. Reszta albumu została nagrana w Los Angeles z amerykańskim klawiszowcem Wallym Minko i gitarzystą Kevinem Eubanksem jako gościem w jednym z utworów. Album emanuje rytmem i pokazuje, jak Ponty zręcznie łączy muzykę elektroniczną, którą pomógł spopularyzować, z rytmami z Afryki Zachodniej.

(Jean-Luc Ponty / fot. Kevin Raymond)

(Katarzyna Siekierda - Mystic Production)