Urszula
"Supernova (Reedycja)"
1998 (Zic Zac/BMG 74321 62894 2) CD (48:23)
℗ 2021 Vega Studio UK LTD, under exclusive license to Magic Records
Lista utworów: (czas. 50:48)
Premiera: 23 lipca 2021

1. Anioł wie... (4:18)
2. Słodki nałóg (3:44)
3. Dnie-ye! (4:04)
4. Rysa na szkle (4:39)
5. Co się z tobą dzieje (4:40)
6. O nim (3:11)
7. Obawa (4:04)
8. Depresja (3:21)
9. Żegnaj więc (4:36)
10. Więcej niż nic (4:29)
11. Supernova (5:13)
12. I Am On My Own (4:22)

Urszula Kasprzyk „Ul” – śpiew, loopy
Stanisław Zybowski „Zybek” – gitary
Wojciech Kuzyk „Puzon” – gitara basowa
Sławomir Piwowar „Jasiek” – instrumenty klawiszowe
Robert Szymański „Misiek” – perkusja

Oraz:

Małgorzata Paduch „Padosia” – głos (7,10)
Juliusz Mazur „Nunek” – mini-moog (1,3)
Krzysztof Patocki „Patol” – perkusja (1,3,12)
Robert Majewski – trąbka (9,11)
Jerzy Suchocki „Suchy” – loopy (3,9,11,12)

Realizacja nagrań: Rafał Paczkowski i Stanisław Zybowski
Asystowali: Darek Wójcik i Zbyszek Fijałkowski
Produkcja: Stanisław Zybowski

https://pl.wikipedia.org/wiki/Urszula_(wokalistka)
https://www.urszulakasprzak.pl/
https://www.facebook.com/urszula.kasprzak
https://www.instagram.com/urszulakasprzak/?hl=pl
https://www.youtube.com/user/UrszulaVEVO
https://tidal.com/browse/artist/3714176
https://open.spotify.com/artist/6vIPbNGbwdrg7LSpz4V2QX

To nie koniec tegorocznych, muzycznych niespodzianek od artystki. Jeszcze w tym roku będzie miała premierę reedycja kultowej płyty oraz nowy, autorski album.

(Magdalena Dziołak-Magic Records)

Rozmowa z URSZULĄ (fragment)

Po dwóch latach od gigantycznego sukcesu „Białej drogi” nagraliście „Supernovą”. W jakim byliście momencie? Rozgrzani, gotowi na dalsze sukcesy czy mieliście pietra, żeby nie spaść z tego wysokiego konia?

Urszula: „Biała Droga” wciąż jeszcze odnosiła sukcesy. Ludzie z chęcią przychodzili na koncerty. Byliśmy rozkręceni jak karuzela. Nasze tempo życia zdecydowanie przyspieszyło. Może to zabrzmi nieskromnie, ale nie braliśmy pod uwagę jakiegoś upadku czy potknięcia.

Tempo życia dotyczyło tylko sfery zawodowej czy także prywatnej?

Urszula: Wszelakiej. Zaczęliśmy grać masę koncertów. Wzrosło zainteresowanie moją osobą, a więc wywiady, spotkania, nagrania itd. Poza tym nastał czas przeprowadzek. Grześ Ciechowski, który mieszkał wówczas w Falenicy, pokazał nam okolice wschodniej Warszawy i w końcu zdecydowaliśmy się przenieść z kawalerki w centrum stolicy do wynajętego kawałka domu na ulicy Kosodrzewiny w Falenicy. Zbudowaliśmy tam nawet małe studio, gdzie częściowo nagrywałam wokale do tej płyty. To było komfortowe, bo mogłam to robić o dowolnej porze, więc najczęściej schodziłam tam w środku nocy, kiedy cały świat już spał.

W książeczce jest informacja, że częściowo nagrywaliście w studio Buffo, a częściowo w Vega Studio. Co to za studio?

Urszula: To było właśnie u nas, w piwnicy w tym wynajmowanym domu. (śmiech) Vega istnieje do dziś. Po kilku latach rozbudowaliśmy je i przenieśliśmy do nowego domu w Józefowie. Zresztą okres nagrywania „Supernovej” to także rozpoczęcie budowy tego domu. Przed wyjazdem na koncert, pełny bus muzyków, podjeżdżał na budowę, gdzie Staszek wydawał ostatnie dyspozycje robotnikom. Kierownik budowy tłumaczył mu, że jesteśmy muzykami i znamy się na czymś innym, ale Staszek nie odpuszczał. Bardzo głęboko wszedł w tę budowę.

Totalna zmiana…

Urszula: Naprawdę bardzo aktywny czas w naszym życiu. Chyba nie miałam takiego od moich początków z Budką Suflera. To czas, kiedy próbowaliśmy się na nowo zorganizować w naszym życiu. Pojawiły się pierwsze pieniądze, które pozwalały nam się czuć trochę bezpieczniej i zacząć planować. Czuliśmy wiatr w żaglach.

Błękitna okładka mogła sprawiać wrażenie, że czuliście się jak w niebie…

Urszula: Nie wiem czy w niebie się aż tak zasuwa, jak my wtedy (śmiech). Ważyłam wówczas 48 kilo. Ale to było fajne zasuwanie. Byliśmy w bardzo twórczym i płodnym okresie naszego życia, mieliśmy mnóstwo siły.

„Supernova” z założenia miała być kontynuacją „Białej drogi”?

Urszula: Taki był plan. Czuliśmy, że znaleźliśmy swój własny styl. Nie baliśmy się, że jest za dużo gitar albo za mocna perkusja. Niestety te czasy bezpowrotnie minęły. Dziś muzycy już oficjalnie się przyznają, że sami się cenzurują przed oddaniem piosenki wydawcy czy stacji radiowej.

A co skłoniło cię do zarejestrowania nowej wersji utworu „Rysa na szkle”, który pierwotnie pojawił się na „Jumbo”?

Urszula: „Rysę” graliśmy przez te lata na koncertach i widziałam jak wielka jest siła tej piosenki. Szczególnie w polskiej wersji. Na „Jumbo” nagraliśmy ją w wersji polsko-angielskiej. Poza tym z nowym zespołem dopracowaliśmy się nowej wersji, bardziej gitarowej, która na stałe pojawiła się na naszych koncertach. Czuliśmy, że to jest właściwa wersja.

Niestety nie doczekała się klipu. Ale powstał teledysk do wersji polsko-angielskiej…

Urszula: Zrobił go dziennikarz Jacek Wroński. Niedawno odnaleźliśmy go na stronie Jacka, ale ze słabym dźwiękiem. Postanowiliśmy popracować nad tym i niedługo zaprezentujemy go w mediach społecznościowych. Jacek Wroński przyjechał na Woodstock z ekipą Jurka Owsiaka, a potem został u nas na kilka miesięcy. Pewnego dnia wymyślił, żebyśmy przejechali się naszym Chevroletem Z/28 po Nowym Yorku. Pokazywaliśmy mu miasto, a on kręcił obrazki naszą amatorską kamerką. Fajnie wyszło. Dziś nawet ogląda się to dużo lepiej niż wtedy.

A jak dziś patrzysz na czas „Supernowej” to z czym najbardziej kojarzy ci się tamten moment twojego życia?

Urszula: Z totalnym zapracowaniem. Byliśmy zajęci na maxa. Dom, płyta, koncerty… Ale nie odpuszczaliśmy życia towarzyskiego. Nawet myśleliśmy pomysł, żeby wynająć w centrum jakiś pokoik, żeby po imprezach nie wracać do domu pod Warszawę. Bujne życie towarzyskie było wpisane w nasze charaktery. Jednak szybko się okazało, że nasz dom stoi na trasie rozmaitych muzyków i zespołów, więc i tak często mieliśmy gości. Piękny czas.

Rozmawiał: Paweł Trześniowski