Na niebywały sukces tej formacji niewątpliwie miał wpływ fakt, że wszyscy mieli już dość nadętej i nudnej, chociaż doskonałej technicznie, muzyki lat siedemdziesiątych. Przeciekające coraz większą strugą przez żelazną kurtynę punk i reggae, pokazały nowy kierunek. Okazało się, że nie tylko muzyka, ale i teksty mogą być proste i dotyczące bieżących kwestii.

Ten prosty, uczciwy i bardzo aktualny przekaz spowodował, że na koncerty przychodziły tłumy, a muzyka była masowo nagrywana i kopiowana. W związku z tym, że z takim przekazem nie można było liczyć na żadną formę oficjalnej publikacji, nikt nawet o nią nie zabiegał i nie dbał. Nagrania krążyły po całym kraju, co spowodowało nawet przyznanie Kamanowi nagrody Fundacji Kultury Polskiej z Paryża.

Porządek postanowili w tym bałaganie wprowadzić Artur Gołacki, który grał w Miki na basie i Jerzy Kosałka, obaj zresztą członkowie Luxusu. Zebrali różne nagrania, zmontowali je w całości przy użyciu dwukieszonkowego magnetofonu i zaczęli powielać i dystrybuować, jako pierwszą oficjalną kasetę grupy.

Okładka i tytuły były oczywiste. Komuniści w latach siedemdziesiątych antycypowali powstanie Miki Mousoleum Wydawali szmatławą popołudniówkę Wieczór Wrocławia, której logo stanowiły dwie duży litery WW. A jak wiedzą wszyscy wyznawcy teorii spiskowych nic nie dzieje się przypadkiem. Wystarczyło odwrócić gazetę i pojawiły się dwie magiczne litery MM" Kasetę zatytułowano więc - Wieczór Wrocławia, a do liter dopisano pełną nazwę grupy.

Tekst książeczki CD Paweł Jarodzki.

Nakład limitowany 500 egzemplarzy, z czego do sprzedaży sklepowej: 300 sztuk