Ralph Alessi CD "Baida"
premiera: 12 listopada 2013

Tracklista:

1 Baida
2 Chuck Barris
3 Gobble Goblins
4 In-Flight Entertainment
5 Sanity
6 Maria Lydia
7 Shank
8 I Go, You Go
9 Throwing Like A Girl
10 11/1/10
11 Baida (reprise)

Ralph Alessi: trąbka
Jason Moran: fortepian
Drew Gress: kontrabas
Nasheet Waits: bębny

Sława pierwszego albumu kwartetu założonego przez saksofonistę i kompozytora, Tima Berne’a , wykroczyła daleko poza oczekiwania muzyków: „All About Jazz” nazwał artystyczne dokonania grupy muzyką „nieprzewidywalną i świeżą”, a „The Guardian” określił ją jako „lekcję równowagi pomiędzy kompozycją i improwizacją tego akustycznego składu”.

Album DownBeat znalazł się w najlepszej dziesiątce premier 2012 r., a krytyk „New York Timesa”, Nate Chinen, wymienił go jako swój prywatny numer 1. „Jazzwise” podkreślił rangę Snakeoil, pisząc o nim jako o projekcie „pełnokrwistym i przepełnionym mądrością”. Podbudowany pozytywną recepcją zespół wzbił się na wyżyny swych możliwości na drugim krążku wydanym w ECM zatytułowanym Shadow Man. Razem od ponad czterech lat, Berne i jego wywodzący się z nowojorscy muzycy – pianista Matt Mitchell, klarnecista Oscar Noriega i perkusista Ches Smith – potwierdzają wcześniejsze oceny, udowadniając, że między nimi istnieje coś w rodzaju muzycznej telepatii. Sześć utworów wchodzących w skład albumu Shadow Man to zestaw na równi duchowy i racjonalny, to mieszanka dynamiki i przejmującego liryzmu, arcyciekawych kontrapunktów i intrygującej harmonii, splot detalu i całości. Album ten jest dużym doświadczeniem dla zmysłów, ujmującym i poruszającym wyobraźnię.

Tim Berne’s Snakeoil CD "Shadow Man"
premiera: 12 listopada 2013

Tracklista:

1 Son Of Not So Sure
2 Static
3 Psalm
4 OC/DC
5 Socket
6 Cornered (Duck)

Tim Berne: saksofon altowy
Oscar Noriega: klarnet, klarnet basowy
Matt Mitchell: fortepian
Ches Smith: bębny, wibrafon, perkusja

Album Il Pergolese poświęcony jest osiemnastowiecznemu kompozytorowi, Giovanniemu Battiscie Pergolesiemu (1710-1736), który szczególną atencją darzył nie tylko wysoką sztukę, ale i muzykę popularną wykonywaną w swoim czasie w Neapolu.

Tekst Stabat Mater – przetłumaczony na dialekt neapolitański przez Marię Pię De Vito – jak i arie operowe, przekształcone zostały w piosenki, pełne żywej narracji opowieści umożliwiające reinterpretację muzyki Pergolesiego. Aranżacje François Couturiera poszerzyły sztywne struktury Pergolesiego, robiąc miejsce improwizacji. To prawdziwy projekt zespołowy, dialog toczący się między brzmieniem akustycznym, rytmiką bębnów i idiofonów a elektronicznymi samplami. Struktury brzmieniowe gęstnieją dzięki bogactwu instrumentalnych kontrapunktów albo rozmywają się w elektronicznym pejzażu dźwiękowym, w barwnych, perkusyjnych liniach. Wiolonczela staje się głosem, a głos – pełnoprawnym instrumentem. Projekt został zamówiony przez Festiwal Pergolesiego-Spontiniego w Jesi w 2011 roku. Obecna wersja została zarejestrowana w Lugano w grudniu 2012 i wyprodukowana przez Manfreda Eichera.

Various CD "Il Pergolese"
premiera: 12 listopada 2013

Tracklista:

1 Ogne pena cchiù spietata
2 Amen
Fac Ut Portem
3 Sinfonia for violoncello
4 Chi disse ca la femmena
5 Tre giorni son che Nina
6 Fremente
7 In compagnia d'amore I
8 In compagnia d'amore II
9 Dolente

Maria Pia De Vito: głos
François Couturier: fortepian
Anja Lechner: wiolonczela
Michele Rabbia: perkusja, elektronika

Pierwsza płyta dla ECM New Series Momo Kodamy to hipnotyczna podróż wiodąca od migotliwych płaszczyzn Miroirs, przez cykl fortepianowy Ravela z lat 1904- 45 do Fauvette des jardins Oliviera Messiaena (z 1970), późnego arcydzieła muzyki fortepianowej autorstwa tego kompozytora-wizjonera.

Spojrzenie Kodamy na światy dźwiękowe Messiaena jest pokrewne względem postawy etyczno- estetycznej tego kompozytora. Podobnie jak on postrzega naturę na sposób religijny, śpiew ptaków odbiera jako duchową radość, doświadczaną poprzez figury fortepianowe. Wymienione kompozycje uzupełnia Rain Tree Sketches Toru Takemitsu (1982), muzyka Wschodu wzbogacona wpływem zachodniego eksperymentalizmu. „Początkowe takty” – pisze Hans-Klaus Jungheinrich w tekście dołączonym do płyty – „ewokują nie tylko progresje akordowe Messiaena, ale też przywołują wytworność muzyki Ravela”.

Momo Kodama CD "La vallée des cloches"
premiera: 12 listopada 2013

Tracklista:

Miroirs
1 Noctuelles
2 Oiseaux tristes
3 Une barque sur l’océan
4 Alborada del gracioso
5 La vallée des cloches
6 Rain Tree Sketch
7 La fauvette des jardins

Maurice Ravel - Miroirs
Toru Takemitsu - Rain Tree Sketch
Olivier Messiaen - La fauvette des jardins

Momo Kodama: fortepian

Ensemble Belcanto wydany przez ECM. Podczas gdy na pierwszym znalazły się kompozycje współczesnych twórców, obecny poświęcony został w całości Ordo Virtutum Hildegardy z Bingen. Dzieło napisane ok. 1150 r. uznawane jest za pierwszą tak dużych rozmiarów kompozycję napisaną poza głównym w średniowieczu nurtem twórczości mszalnej. W swojej interpretacji, jak podkreśla lider zespołu Belcanto, Dietburg Spohr, nie trzyma się ściśle historycznej dosłowności. Zespół traktuje Ordo jakby to była kompozycja napisana specjalnie dla niego. „Staraliśmy się wyjąć dzieło Hildegardy z mistyczno-ezoterycznego kontekstu i podkreślić te elementy, które pozwalają nam myśleć o niej jako samodzielnej kobiecie i kompozytorce”.

Hildegard von bingen CD "ORDO VIRTUTUM"
premiera: 12 listopada 2013

Tracklista:

1 Patriarchae Et Prophetae
2 Patriarchae Et Prophetae
3 Querela Animarum In Carne Positarum
4 Felix Anima
5 Felix Anima
6 Sed Gravata Anima Conqueritur
7 Anima Illa
8 Scientia Dei Ad Animam Illam
9 Infelix Anima
10 Scientia Dei
11 Anima Illa
12 Strepitus Diabolo Ad Animam Illam
13 Diabolus
14 Humilitas
15 Humilitas
16 Humilitas

Ensemble Belcanto
Dietburg Spohr

Andrea Baader: sopran
Martina Scharstein: sopran
Edith Murasov: mezzosopran
Dietburg Spohr: mezzosopran
Rica Rauch: alt
Benjamin Cromme: narrator
Lilith Reid: narrator
Selina Drews: sopran

“Arborescence” to słowo, które opisuje proces wzrostu, wyraża ideę kierunkowości procesu jako ruchu w stronę przyszłości i jednocześnie zdolność organizmu do stopniowej adaptacji. Podobnie, jak drzewo – korzenie i gałęzie sięgają w głąb i na boki, wciskają się wszędzie, gdzie jest to możliwe, podążają w kierunku wody i słońca.

Laureat wielu nagród, amerykański pianista, Aaron Parks , zatytułował swój album Arborescence ze względu na muzykę, która jest owocem solowej sesji. Tytuł określił z góry kierunek muzycznych poszukiwań. Kompozycje ewoluują jak żywe organizmy - mówiąc słowami artysty. „Muzyka staje się żywą istotą i podąża tam, gdzie sama chce, podobnie, jak czynią to rośliny”. Usłyszeć można w jego utworach echa muzyki Arvo Parta, Paula Bleya, Erika Satie czy Kenny’ego Wheelra, ale Arborescence jest ostatecznie czymś bardziej osobistym i indywidualnym, nagranym w ciepłej, wypełnionej słabym światłem przestrzeni Mechanics Hall w Worcester w Massachusetts. Wsłuchując się w tę muzykę, usłyszeć można Parka nucącego fragmenty melodii, tak jakby grał swe kompozycje w domu, dla siebie. To muzyczna poezja, „w mniejszym stopniu świadomie zaplanowana” , a w większym - „na poły zapamiętana, na poły wyśniona”.

Aaron Parks CD "Arborescence"
premiera: 12 listopada 2013

Tracklista:

1 Asleep In The Forest
2 Toward Awakening
3 Past Presence
4 Elsewhere
5 In Pursuit
6 Squirrels
7 Branchings
8 River Ways
9 A Curious Bloom
10 Reverie
11 Homestead

Aaron Parks: fortepian

The Zehetmair Quartett, jeden z najciekawszych kwartetów smyczkowych obecnych czasów, prezentuje na obecnej płycie bardzo bogaty program.

Podwójny album rozpoczyna op. 135 Beethovena, a kończy pełen inwencji II Kwartet smyczkowy Heinza Holligera, kompozycja napisana specjalnie dla tego zespołu. Rzadko wykonywany Kwartet c-moll Brucknera jest, jak mówi Thomas Zehetmair, zarówno poruszający, jak i podnoszący na duchu. Trzy kompozycje – Beethovena, Brucknera i Holligera – nagrane zostały w 2010 roku w Zurychu. II Kwartet Hartmanna – „dramat przesiąknięty nostalgią i wielką mądrością” – zespół zarejestrował w 2002 roku jeszcze w poprzednim składzie. Interpretacji tej nigdy, aż do dnia dzisiejszego, nie wydano. Był to ostatni album Zehetmair Quartett, na którym wystąpiła wiolonczelistka i współzałożycielka zespołu, Françoise Groben (1965-2011). „Jej energia i kreatywność zadecydowały o naszym dalszym rozwoju i pierwszych sukcesach. Nowy album dedykujemy jej pamięci”.

Zehetmair Quartett CD "Beethoven Bruckner Hartmann Holliger"
premiera: 12 listopada 2013

CD 1
Streichquartett Nr. 16 op. 135
1 I Allegretto
2 II Vivace
3 III Assai lento, cantante e tranquillo
4 IV Der schwer gefaßte Entschluß.
„Muß es sein? Es muß sein“
Grave, ma non troppo tratto – Allegro

Streichquartett c-Moll WAB 111
5 I Allegro moderato
6 II Andante
7 III Scherzo: Presto – Trio
8 IV Rondo: Schnell

CD 2
Streichquartett Nr 2
Für meine Frau Elisabeth
1 I Langsam –
Äußerst lebhaft und sehr energisch
2 II Andantino (Sehr ausdrucksvoll)
3 III Presto

4 Streichquartett Nr 2 (2007)
To Elliott Carter

I molto energico, impetuoso
II moderato („...wie Wolken um die Zeiten legt...“, Hölderlin / Scardanelli)
III Adagio (figurierter Kanon)
IV flimmernd (perpetuum mobile)
V Heterophonien („...wie Wolken um die Zeiten legt...“, Hölderlin / Scardanelli)
VI 12-stimmiger Epilog in 3 Teilen
(„singbarer Rest“, P. Celan)

Ludwig van Beethoven Streichquartett F-Dur
Anton Bruckner Streichquartett c-Moll
Heinz Holliger Streichquartett Nr. 2

Thomas Zehetmair, Kuba Jakowicz: skrzypce; Ruth Killius: altówka; Ursula Smith: wiolonczela

Karl Amadeus Hartmann Streichquartett Nr. 2

Thomas Zehetmair, Matthias Metzger: skrzypce; Ruth Killius: altówka; Françoise Groben: wiolonczela

(Patrycja Kowalska - Universal Music Polska)