Finalnie płyta została wyprodukowana przez powyższą czwórkę. „Stało się tak, że z wszystkimi nawiązałem bardzo dobry kontakt. Z każdym z producentów zrobiliśmy coś zupełnie innego dlatego nie udało mi się wybrać jednej ścieżki, którą chciałbym pójść dale. Każdy z nich miał inne podejście, ale wszyscy byli wspaniali każdy w swojej dziedzinie”.

Stąd pomysł na płytę multiproducencką: różną stylistycznie, opartą na czterech różnych pomysłach, które w ostatecznym rozrachunku miały stopić się w zróżnicowaną wewnętrznie jedność. „Zabawne, kiedy włączam ten album, ludzie dziwią się, że to moja płyta” – mówi McCartney. „Tak różnorodne piosenki się tam znajdują i niekoniecznie w stylu, który łączony jest ze mną. Ale tego właśnie chciałem – żeby nie brzmiały tak samo”.

To najbardziej intrygująca płyta Paula McCartney´a ostatnich lat – możliwie, że najlepsza w dotychczasowej karierze. Dla jej twórcy jasne jest, co powinien teraz zrobić. Przerwę? Bynajmniej. „Następnym krokiem jest spotkanie w zespole i nauka materiału z płyty. Czekam na to z niecierpliwością, nigdy nie robiłem czegoś podobnego, żeby zagrać cały album. Ludzie prosili mnie o to, ale zawsze odpowiadałem, że mam wiele innych rzeczy do grania. Teraz bardzo jestem ciekawy, jak będą brzmiały te piosenki – jest kilka z nich, które moim zdaniem są stworzone do grania live”.

(Patrycja Kowalska - Universal Music Polska)