Wśród tych postaci znajdziemy i zwyczajnych ludzi, których spotykamy na co dzień, mijając ich na ulicy, jak i tych, z którymi dzielimy życie, mieszkając pod jednym dachem. Oni to my: dwanaście postaci, w których przeglądamy się my sami. Niektóre historie zaczerpnięte zostały z istniejących tekstów (Construction Chico Buarque, Alice in Table-football-land Sérgio Godinho i Cherokee Louise Joni Mitchell), inne – wymyślone przez Cristinę Bianco i opisane przez osoby zaproszone do projektu. Stosunek Cristiny Branco do śpiewu jest jak stosunek nomadów do domu.

Wieczna wędrówka daje poczucie stabilności. Gdy tylko jako wokalistka poczuje się pewnie i wygodnie, zaczyna poszukiwać nowych wyzwań, nowego wcielenia, nowych sensów i znaczeń. Poczucie dyskomfortu leży u podstaw całej jej twórczości, choć nie w znaczeniu świadomego poszukiwania niewygody, lecz jako otwarcia na nowość. Jako gotowość do stawiania sobie trudnych pytań i dążenia do znajdowania na nie odpowiedzi. Każde poszukiwanie wiedzie Cristinę Branco do większej samoświadomości i owocuje różnorodnymi projektami w karierze artystycznej. Było tak w przypadku płyt Ulisses, Abril, Não há só tangos em Paris [There’s More to Paris than Tangos], jest i w przypadku obecnego albumu Alegria.

Tracklista: (czas: 53:03)

1. Alice no Pais dos Matraquilhos 5:34
2. Lenço da Carolina 4:25
3. Branca Aurora 3:59
4. Deolinda 3:05
5. Construção 5:20
7. Cherokee Louise 3:58
8. Cândida 4:07
9. Palhaço e Ministro 06:10
10. Cidadão de Frente para a Cidade (Bizarro) 3:20
11. Petição do Farias para Alegria de Ministros e Catedráticos 2:51
12. Desempregado com Filhos 1:48
13. Lembras-te da nossa Rua (Fado da Defesa) 4:21

(Patrycja Kowalska - Universal Music Polska)