Gary Bushell w recenzji zamieszczonej w „Sounds" przyznał tej płycie pięć gwiazdek. Album przez 7 miesięcy nie schodził z listy niezależnych plasując się na 2 pozycji a na angielskiej liście wspiął się na 17 pozycję. Nie ma się co dziwić, że do dzisiaj „City Babys Attacked By Rats" uważany jest za jeden z najważniejszych punkowych albumów wszechczasów. Podobny sukces odniósł drugi album G.B.H. „City Babies Revenge". Na tej płycie zespół zaprezentował nieco łagodniejsze oblicze . To już nie był ostry, surowy hardcore punk znany z ich wcześniejszych singli oraz debiutanckiej płyty. Na „City Babies Revenge"pojawiło się sporo chwytliwych kawałków takich jak: „Womb With A View" czy „Faster, Faster". W kawałku „Vietnam Blues" pojawił się rzadko używany przez punkowców instrument, a mianowicie harmonijka ustna. Nie zabrakło też coveru „I Feel Alright" z repertuaru Iggy & The Stooges. Tą płytą G.B.H. udowodniło, że panowie dosyć biegle posługują się swoimi instrumentami i potrafią komponować naprawdę chwytliwe i melodyjne utwory. W 1983 roku zespół zrealizował swoje pierwsze video „Live At Victoria Hall" dla wytwórni Jettisound. Pomimo podłej jakości dźwięku i słabego oświetlenia widać było euforyczne przyjęcie publiczności. Sukces i rosnąca popularność zaowocowały licznymi trasami koncertowymi m.in. w Kanadzie, U.S.A., Japonii i oczywiście w Europie.

Podczas swojej pierwszej wizyty w U.S.A. G.B.H. zagrali godzinny koncert sponsorowany przez Levis'a. Spotkał się on z większym zainteresowaniem niż koncert Bruce'a Springsteena tego samego wieczora. W 1985 roku zespół przeszedł do wytwórni Music For A Nations będącej częścią Rough Justice. Pierwszy krążek dla nowej wytwórni ukazał się lutym 1985 roku i nosił tytuł „Midnight Madness And Beyond" . Stylistycznie był on zbliżony do tego co grupa prezentowała na wcześniejszych singlach oraz albumie „City Babies Revenge". Dla wielu fanów było to ostatni klasyczny album G.B.H. Wiele z zamieszczonych na nim kompozycji zespół gra do dzisiaj na koncertach jak choćby „The Seed Of Madness" czy „Too Much". Pod koniec 1986 roku G.B.H. ponownie wyruszyli na tournee po U.S.A. Obok The Clash byli chyba jedynym angielskim zespołem, któremu udało się odnieść spory komercyjny sukces za Oceanem. W październiku 1986 roku ukazał się mini album „Oh No It's G.B.H Again!" . W kwietniu 1987 roku grupa ponownie koncertowała w Stanach i Europie.

Pomimo dość napiętego terminarza koncertów zespół znalazł trochę czasu aby nagrać kolejny album „No Need To Panic". Na tej płycie zadebiutował nowy perkusista Kai rodem z Niemiec. Na „No Need To Panic" muzyka G.B.H. ewoluowała w kierunku crossover i hardcore'a. Zespół nie pozostał obojętny na wpływy swoich młodszych kolegów zza Oceanu. Pomiędzy utworami powplatano fragmenty różnych audycji radiowych (podobny efekt zastosował The Exploited na płycie „Let's Start A War".) W marcu 1988 roku G.B.H. wyruszyli na swoje piąte światowe tournee aby promować mini album „Wot A Bargain". Po raz pierwszy zagrali wtedy w Brazylii i Australii. 30 stycznia 1989 roku zespół zrealizował swój trzeci album dla Rough Justice noszący tytuł „A Fridge Too Far". Niestety nie wnosił on nic nowego do twórczości grupy i był oznaką spadku formy. Zarówno okładka jak i zawartość nie dorównywały temu co zespół prezentował na swych poprzednich wydawnictwach. W 1990 roku G.B.H podpisali kontrakt z amerykańską firmą Restless i skoncentrowali się bardziej na ugruntowaniu swej pozycji na amerykański rynku. Nowym perkusistą został nowojorczyk Joseph „Fish" Montanoro. 1 października 1990 roku swoją światową premierę miał nowy album G.B.H. „From Here To Reality" . Wydaje się, iż w tamtym czasie Colin i spółka chcieli dotrzeć do fanów metalu i amerykańskiego crossover wychodząc pewnie z założenia, że skoro takie zespoły jak Slayer czy Metallica przyznają się do fascynacji twórczością G.B.H. to może uda im się dotrzeć do ich publiczności zwłaszcza, że przełom ósmej i dziewiątej dekady XX wieku nie był zbyt łaskawy dla punk rocka i wiele wartościowych kapel poszło w rozsypkę a te które pozostały grały dla coraz węższego grona odbiorców. G.B.H. w przeciwieństwie do Discharge nigdy nie odcinali się od swych punkowych korzeni i na płycie „From Here To Reality" oprócz metalowo brzmiących utworów znalazł się także cover pionierów punk rocka The Vibrators „Destroy". W podobnym klimacie co płyta „From Here To Reality" był utrzymany kolejny krążek „Church Of Truly Wrapped" wydany w październiku 1992 roku. To co prezentowali na tej płycie G.B.H. miało się nijak do ich wcześniejszych wydawnictw. Na „Church Of Truly Wraped" ciężko znaleźć jakiś wybijający się utwór, może jedynie „I Need More Energy" cover Zero Boys. Reszta to ciężkostrawne, utrzymane w crossoverowym klimacie kawałki, w których brakowało dawnej energii i melodyjności. „Church Of Truly Wraped" był ostatnią płytą dla amerykańskiej firmy Restless, był również jedyną nagraną z udziałem Joe Montanoro. Kolejnym perkusistą został anglik Scott, który wcześniej udzielał się w kapeli Bomb Disneyland . Pod koniec 1993 roku G.B.H. po raz pierwszy przyjechali do Polski i wystąpili na czterech koncertach w Katowicach, Poznaniu, Łodzi i Białymstoku. Później na jakiś czas o zespole zrobiło się cicho. Dopiero w 1997 roku ukazał się ich następny studyjny album „Punk Junkies" wydany przez niemiecką wytwórnię We Bite Records. Płyta była reklamowana jako powrót zespołu do korzeni. Na okładce płyty pojawiło się nawet stare logo G.B.H z czasów „City Baby Attacked By Rats". Lecz nie można wejść dwa razy do tej samej rzeki jak mówi przysłowie. To co sprawdzało się 15 lat wcześniej wcale nie musiało sprawdzić się później. Słuchając tej płyty można było odnieść wrażenie, że niestety wiek muzyków i bagaż doświadczeń dały znać o sobie. Płyta jest dobra ale brakuje na niej energii i pomysłowości znanej z ich pierwszych płyt. Na najnowsze dzieło G.B.H. przyszło nam czekać prawie pięć lat. W 2002 roku zespół podpisał kontrakt z amerykańską firmą Go-Kart dla której nagrał ostatni album „Ha Ha". W ramach europejskiej trasy promującej to wydawnictwo zawitali po raz kolejny do Polski i zagrali koncert w Warszawie w 2004 r.

SEXBOMBA
W sytuacji, gdy swą amunicję wystrzelały Pistolety Sexu, gdy swój magiczny wymiar zaczynało tracić hasło Sex, Love and Rock and Roll, poczuliśmy, iż jest to najwłaściwszy moment żeby zdetonować ładunek o nazwie SEXBOMBA! I skumulować jego energię w wąska wiązkę rock and rollowego ognia...... Zespół SEXBOMBA gra polską muzykę rockandrollową nieprzerwanie od 1986r. Powstał w Legionowie z fascynacji melodyjnym punk rockiem i rockandrollem. Debiutował na Festiwalu jarocińskim w 1986r. Muzyka SEXBOMBY to kombinacja punk rocka i rockandrolla w różnych proporcjach na różnych płytach. Do tej pory SEXBOMBA nagrała 12 płyt: „ To Niemożliwe"1990, „ Alkohol"1992, „Zamachy Bombowe" 1993, „Boom" 1993, „Viva" 1996, „Hallo, To Ja"1999, „Woda.Woda.Woda." 2000, „Historia jakiej Nie Znał Świat" 2001, „ Newyorksyty" 2005„ Lekcja Historii" 2006, „ SeXXbomba na XXlecie" i „Viva/Przystanek Woodstock" 2009. Wystąpiła m. in. na Festiwalach w Opolu, Sopocie, Jarocinie i Przystanku Woodstock. Strona zespołu SEXBOMBA powstała jako pierwsza strona internetowa polskiego wykonawcy w 1997 roku. Jej aktualny adres to: www.sexbomba.band.pl Wydanie albumu „VIVA/PRZYSTANEK WOODSTOCK" jest ściśle związane z przypadającą właśnie 90 rocznicą nadania nazwy Legionowo miastu, z którego pochodzi zespół SEXBOMBA. Okładka opatrzona jest dedykacją: „90 minut rockandrolla na 90 lecie Legionowa". Na album składają się: płyta DVD z zapisem koncertu SEXBOMBY na „PRZYSTANKU WOODSTOCK", ( SEXBOMBA jest jedynym zespołem we wszechświecie, który brał udział w absolutnie wszystkich finałach WOŚP do tej pory !!!), oraz zbiór teledysków. Druga płyta ( audio ) zawiera zremisowany materiał z płyty „VIVA". Wszystkie remiksy wykonał Robert Szymański w „Bunkier Studio" w Legionowie. Bonusem dołączonym do płyty jest niepublikowany obszerny fragment koncertu SEXBOMBY z Radia Dla Ciebie. Koncert był emitowany na antenie podczas bezpośredniej transmisji, jednak szczęśliwie zachował się jego zapis. Do płyt dołączona książeczka z tekstami, a całość wydana w efektownym dwupłytowym digipacku. www.myspace.com/sexbombapunk www.sexbomba.band.pl

SEXBOMBĘ tworzą :
Robert Szymański - śpiew
Bogdan Nowak - gitara
Piotr Welcel - bass
Dominik Dobrowolski - perkusja

26.11.2009, 19:00, Klub Lochness, Kraków, ul. Warszawska 15 (wejście od Pawiej)