Lambchop gościł już w Fabryce Trzciny 11 sierpnia 2004 roku.

Początki grupy to rok 1992, kiedy powstaje Posterchild tworzona przez Kurta Wagnera, Marca Trovilliona, gitarzystę Billa Killibrewa, klarnecistę Jonathana Marxa, multiinstrumentalistę C. Scotta Chase'a, perkusistę Steve'a Goodhue i perkusionistę Allena Lowery'ego. Z pomocą przyjaciół z grupy Crop Circle Hoax wydają singiel "An Open Fresca + A Moist Towlette". Wtedy to zwracają na siebie uwagę prawnika, który dbał o interesy innej formacji o bardzo podobnej nazwie - Poster Children.

Nie chcąc wdawać się w konflikt, Wagner rezygnuje z przyjętej nazwy i po odrzuceniu takich propozycji, jak REN, Pinnacles of Cream i Turd Goes Back, decyduje się na kotlet jagnięci czyli Lambchop. Grupa rozrasta się wzbogacona o nowych członków: wokalistkę i saksofonistkę Deannę Varagona, grającego na gitarze steel Paula Niehausa i organistę Johna Delwortha. W 1993 Lambchop podpisują kontrakt z wytwórnią Merge i wydają singiel "Nine", a rok później ukazuje się ich debiutancka płyta "I Hope You're Sitting Down" (aka Jack's Tulips). W 1996 ukazuje się pełna uroku płyta "How I Quit Smoking" (choć na późniejszym singlu "Cigaretiquette" Wagner dumnie ogłasza "I'm smoking again"). Nagrana na żywo minipłyta "Hank" ukazuje się także w 1996 r. To debiut perkusisty Paula Burcha.

Album jest apoteozą brzmienia Nashville popularnego trzy dekady wcześniej, ale obecnie będącego całkowicie passe w muzycznym świecie gwiazd. Ukazujący się w 1997 r. album "Thriller" okazał się ważnym punktem zwrotnym. Zawierał znakomity, zagrany w wyjątkowo żwawym tempie "Your Fucking Sunny Day". Materiał zawarty na płycie zwiastuje przyszłe, bezkompromisowe, eklektyczne produkcje Wagnera i jego przyjaciół. Wydany w 1998 r krążek "What Another Man Spills" jest kolejnym krokiem naprzód. K. W. sięga po twórczość innych artystów nagrywając nadzwyczajne, pełne wyrazu piosenki Curtisa Mayfielda "Love Song (Give Me Your Love)" i Fredericka Knighta "I've Been Lonely for So Long".

Baryton Wagnera i jego sposób mówienia, charakterystyczny dla mieszkańców stanów południowych brzmią teraz inaczej, a głos upodabnia się chwilami do falsetu Prince'a. W tym samym roku grupa wspomagała Vica Chesnutta, (współpracownika m.in. Widespread Panic) nagrywającego swój album "The Salesman and Bernadette" (w marcu 2002 Vic Chesnut z zespołem Brute nagrał drugi album "Co-balt" godny polecenia). Piąty długogrający album ukazał się na wiosnę 2000 r. Koncept album dotyczył biografii niesławnego prezydenta zwanego Tricky Dick, a chodzi o płytę "Nixon".

Wagner dołączył do niej nawet bibliografię książek bezpośrednio związanych ze skandalem Watergate i jego wątków do dziś ostatecznie nie wyjaśnionych. Nadeszła pora by zaprezentować się publiczności poza granicami. 13 maja 2000 r. Lambchop koncertuje w London Royal Festival Hall. Występ zarejestrowano i wydano na małej płycie (EP)- tylko w Wielkiej Brytanii i w limitowanej serii, jako "The Queens Royal Trimma".

Plon dalszej części europejskiej trasy znalazł się na płytce (EP)- "Treasure Chest of the Enemy". W roku 2002 ukazuje się płyta "Is A Woman", która dowodzi doskonałej formy K.W., jako kompozytora i dowódcy orkiestry Lambchop. W 2004 ukazały się dwa albumy grupy "Aw C'mon" oraz "No, You C'mon" – będące powrotem do muzycznych korzeni i ambitnego grania. Pozostała jeszcze garść informacji o dodatkowych zajęciach muzyków.

Burch dowodzi swoją własną grupą WPA Ballclub, Varagona w 2000 r. zrealizowała niezłą płytę solową "Tangled Messages". Mark Nevers przewodzi grupie CYOD. Wagner w 1999 r. współpracował z Joshem Rouse przy tworzeniu płyty EP "Chester". Album z 2001 r. "Tools in the Dryer" gromadzi liczne utwory Lambchop rozproszone na singlach, kompilacjach i wydawnictwach z remiksami.