Są takie momenty, kiedy artysta dokonuje swoistego powrotu. Premiera płyty
"Baida" Ralpha Alessiego – jego debiut w ECM jako lidera zespołu – jest właśnie
takim powrotem, choć ostatnia aktywność artysty nie wskazuje na jakiekolwiek
zmęczenie czy zastój twórczy.
Zwany „muzykiem nad muzyków”, pierwszoligowy
nowojorski trębacz znany jest z tego, że potrafi zagrać wszystko. Z jego talentu
jako improwizatora czerpały m.in. zespoły Steve’a Colemana, Uri Caine’a, Raviego
Coltrane’a, Freda Herscha i Dona Byrona. Ale na obecnej płycie Alessi zdaje się
tworzyć coś zupełnie innego. Głębia i potencjał melodyczny tego albumu bez
wątpienia są w stanie przyciągnąć jeszcze większe grono słuchaczy. Aby wydobyć
cały potencjał ze swych kompozycji, Alessi zaprosił do współpracy Jasona Morana
(fortepian), Drew Gressa (bas) i Nasheeta Waitsa (bębny). Kwartet wirtuozów gra
tu z niebywałą finezją, choć z muzyki tej płynie również wielka siła i moc. Na jej tle
srebrna trąbka Alessiego snuje głębokie, poruszające melodie. „New York Times”
pisał: „to księżycowa pełnia blasku”.
Ralph Alessi CD "Baida"
premiera: 12 listopada 2013
Tracklista:
1 Baida
2 Chuck Barris
3 Gobble Goblins
4 In-Flight Entertainment
5 Sanity
6 Maria Lydia
7 Shank
8 I Go, You Go
9 Throwing Like A Girl
10 11/1/10
11 Baida (reprise)
Ralph Alessi: trąbka
Jason Moran: fortepian
Drew Gress: kontrabas
Nasheet Waits: bębny
Sława pierwszego albumu kwartetu założonego przez saksofonistę i kompozytora,
Tima Berne’a , wykroczyła daleko poza oczekiwania muzyków: „All About Jazz”
nazwał artystyczne dokonania grupy muzyką „nieprzewidywalną i świeżą”, a „The
Guardian” określił ją jako „lekcję równowagi pomiędzy kompozycją i improwizacją
tego akustycznego składu”.
Album DownBeat znalazł się w najlepszej dziesiątce
premier 2012 r., a krytyk „New York Timesa”, Nate Chinen, wymienił go jako swój
prywatny numer 1. „Jazzwise” podkreślił rangę Snakeoil, pisząc o nim jako o
projekcie „pełnokrwistym i przepełnionym mądrością”. Podbudowany pozytywną
recepcją zespół wzbił się na wyżyny swych możliwości na drugim krążku wydanym
w ECM zatytułowanym Shadow Man. Razem od ponad czterech lat, Berne i jego
wywodzący się z nowojorscy muzycy – pianista Matt Mitchell, klarnecista Oscar
Noriega i perkusista Ches Smith – potwierdzają wcześniejsze oceny, udowadniając,
że między nimi istnieje coś w rodzaju muzycznej telepatii. Sześć utworów
wchodzących w skład albumu Shadow Man to zestaw na równi duchowy i racjonalny,
to mieszanka dynamiki i przejmującego liryzmu, arcyciekawych kontrapunktów i
intrygującej harmonii, splot detalu i całości. Album ten jest dużym doświadczeniem
dla zmysłów, ujmującym i poruszającym wyobraźnię.
Tim Berne’s Snakeoil CD "Shadow Man"
premiera: 12 listopada 2013
Tracklista:
1 Son Of Not So Sure
2 Static
3 Psalm
4 OC/DC
5 Socket
6 Cornered (Duck)
Tim Berne: saksofon altowy
Oscar Noriega: klarnet, klarnet basowy
Matt Mitchell: fortepian
Ches Smith: bębny, wibrafon, perkusja
Album Il Pergolese poświęcony jest osiemnastowiecznemu kompozytorowi,
Giovanniemu Battiscie Pergolesiemu (1710-1736), który szczególną atencją darzył
nie tylko wysoką sztukę, ale i muzykę popularną wykonywaną w swoim czasie w
Neapolu.
Tekst Stabat Mater – przetłumaczony na dialekt neapolitański przez Marię
Pię De Vito – jak i arie operowe, przekształcone zostały w piosenki, pełne żywej
narracji opowieści umożliwiające reinterpretację muzyki Pergolesiego. Aranżacje
François Couturiera poszerzyły sztywne struktury Pergolesiego, robiąc miejsce
improwizacji. To prawdziwy projekt zespołowy, dialog toczący się między brzmieniem
akustycznym, rytmiką bębnów i idiofonów a elektronicznymi samplami. Struktury
brzmieniowe gęstnieją dzięki bogactwu instrumentalnych kontrapunktów albo
rozmywają się w elektronicznym pejzażu dźwiękowym, w barwnych, perkusyjnych
liniach. Wiolonczela staje się głosem, a głos – pełnoprawnym instrumentem. Projekt
został zamówiony przez Festiwal Pergolesiego-Spontiniego w Jesi w 2011 roku.
Obecna wersja została zarejestrowana w Lugano w grudniu 2012 i wyprodukowana
przez Manfreda Eichera.
Various CD "Il Pergolese"
premiera: 12 listopada 2013
Tracklista:
1 Ogne pena cchiù spietata
2 Amen
Fac Ut Portem
3 Sinfonia for violoncello
4 Chi disse ca la femmena
5 Tre giorni son che Nina
6 Fremente
7 In compagnia d'amore I
8 In compagnia d'amore II
9 Dolente
Maria Pia De Vito: głos
François Couturier: fortepian
Anja Lechner: wiolonczela
Michele Rabbia: perkusja, elektronika
Pierwsza płyta dla ECM New Series Momo Kodamy to hipnotyczna podróż wiodąca
od migotliwych płaszczyzn Miroirs, przez cykl fortepianowy Ravela z lat 1904-
45 do Fauvette des jardins Oliviera Messiaena (z 1970), późnego arcydzieła
muzyki fortepianowej autorstwa tego kompozytora-wizjonera.
Spojrzenie Kodamy
na światy dźwiękowe Messiaena jest pokrewne względem postawy etyczno-
estetycznej tego kompozytora. Podobnie jak on postrzega naturę na sposób
religijny, śpiew ptaków odbiera jako duchową radość, doświadczaną poprzez
figury fortepianowe. Wymienione kompozycje uzupełnia Rain Tree Sketches
Toru Takemitsu (1982), muzyka Wschodu wzbogacona wpływem zachodniego
eksperymentalizmu. „Początkowe takty” – pisze Hans-Klaus Jungheinrich w tekście
dołączonym do płyty – „ewokują nie tylko progresje akordowe Messiaena, ale też
przywołują wytworność muzyki Ravela”.
Momo Kodama CD "La vallée des cloches"
premiera: 12 listopada 2013
Tracklista:
Miroirs
1 Noctuelles
2 Oiseaux tristes
3 Une barque sur l’océan
4 Alborada del gracioso
5 La vallée des cloches
6 Rain Tree Sketch
7 La fauvette des jardins
Maurice Ravel - Miroirs
Toru Takemitsu - Rain Tree Sketch
Olivier Messiaen - La fauvette des jardins
Momo Kodama: fortepian
Ensemble Belcanto wydany przez ECM. Podczas gdy na pierwszym
znalazły się kompozycje współczesnych twórców, obecny poświęcony został w
całości Ordo Virtutum Hildegardy z Bingen.
Dzieło napisane ok. 1150 r. uznawane
jest za pierwszą tak dużych rozmiarów kompozycję napisaną poza głównym w
średniowieczu nurtem twórczości mszalnej. W swojej interpretacji, jak podkreśla
lider zespołu Belcanto, Dietburg Spohr, nie trzyma się ściśle historycznej
dosłowności. Zespół traktuje Ordo jakby to była kompozycja napisana specjalnie dla
niego. „Staraliśmy się wyjąć dzieło Hildegardy z mistyczno-ezoterycznego kontekstu
i podkreślić te elementy, które pozwalają nam myśleć o niej jako samodzielnej
kobiecie i kompozytorce”.
Hildegard von bingen CD "ORDO VIRTUTUM"
premiera: 12 listopada 2013
Tracklista:
1 Patriarchae Et Prophetae
2 Patriarchae Et Prophetae
3 Querela Animarum In Carne Positarum
4 Felix Anima
5 Felix Anima
6 Sed Gravata Anima Conqueritur
7 Anima Illa
8 Scientia Dei Ad Animam Illam
9 Infelix Anima
10 Scientia Dei
11 Anima Illa
12 Strepitus Diabolo Ad Animam Illam
13 Diabolus
14 Humilitas
15 Humilitas
16 Humilitas
Ensemble Belcanto
Dietburg Spohr
Andrea Baader: sopran
Martina Scharstein: sopran
Edith Murasov: mezzosopran
Dietburg Spohr: mezzosopran
Rica Rauch: alt
Benjamin Cromme: narrator
Lilith Reid: narrator
Selina Drews: sopran
“Arborescence” to słowo, które opisuje proces wzrostu, wyraża ideę kierunkowości
procesu jako ruchu w stronę przyszłości i jednocześnie zdolność organizmu do
stopniowej adaptacji. Podobnie, jak drzewo – korzenie i gałęzie sięgają w głąb i
na boki, wciskają się wszędzie, gdzie jest to możliwe, podążają w kierunku wody i
słońca.
Laureat wielu nagród, amerykański pianista, Aaron Parks , zatytułował swój
album Arborescence ze względu na muzykę, która jest owocem solowej sesji. Tytuł
określił z góry kierunek muzycznych poszukiwań. Kompozycje ewoluują jak żywe
organizmy - mówiąc słowami artysty. „Muzyka staje się żywą istotą i podąża tam,
gdzie sama chce, podobnie, jak czynią to rośliny”. Usłyszeć można w jego utworach
echa muzyki Arvo Parta, Paula Bleya, Erika Satie czy Kenny’ego Wheelra, ale
Arborescence jest ostatecznie czymś bardziej osobistym i indywidualnym, nagranym
w ciepłej, wypełnionej słabym światłem przestrzeni Mechanics Hall w Worcester
w Massachusetts. Wsłuchując się w tę muzykę, usłyszeć można Parka nucącego
fragmenty melodii, tak jakby grał swe kompozycje w domu, dla siebie. To muzyczna
poezja, „w mniejszym stopniu świadomie zaplanowana” , a w większym - „na poły
zapamiętana, na poły wyśniona”.
Aaron Parks CD "Arborescence"
premiera: 12 listopada 2013
Tracklista:
1 Asleep In The Forest
2 Toward Awakening
3 Past Presence
4 Elsewhere
5 In Pursuit
6 Squirrels
7 Branchings
8 River Ways
9 A Curious Bloom
10 Reverie
11 Homestead
Aaron Parks: fortepian
The Zehetmair Quartett, jeden z najciekawszych kwartetów smyczkowych obecnych
czasów, prezentuje na obecnej płycie bardzo bogaty program.
Podwójny album
rozpoczyna op. 135 Beethovena, a kończy pełen inwencji II Kwartet smyczkowy
Heinza Holligera, kompozycja napisana specjalnie dla tego zespołu. Rzadko
wykonywany Kwartet c-moll Brucknera jest, jak mówi Thomas Zehetmair, zarówno
poruszający, jak i podnoszący na duchu. Trzy kompozycje – Beethovena, Brucknera
i Holligera – nagrane zostały w 2010 roku w Zurychu. II Kwartet Hartmanna – „dramat
przesiąknięty nostalgią i wielką mądrością” – zespół zarejestrował w 2002 roku
jeszcze w poprzednim składzie. Interpretacji tej nigdy, aż do dnia dzisiejszego, nie
wydano. Był to ostatni album Zehetmair Quartett, na którym wystąpiła wiolonczelistka
i współzałożycielka zespołu, Françoise Groben (1965-2011). „Jej energia i
kreatywność zadecydowały o naszym dalszym rozwoju i pierwszych sukcesach.
Nowy album dedykujemy jej pamięci”.
Zehetmair Quartett CD "Beethoven Bruckner Hartmann Holliger"
premiera: 12 listopada 2013
CD 1
Streichquartett Nr. 16 op. 135
1 I Allegretto
2 II Vivace
3 III Assai lento, cantante e tranquillo
4 IV Der schwer gefaßte Entschluß.
„Muß es sein? Es muß sein“
Grave, ma non troppo tratto – Allegro
Streichquartett c-Moll WAB 111
5 I Allegro moderato
6 II Andante
7 III Scherzo: Presto – Trio
8 IV Rondo: Schnell
CD 2
Streichquartett Nr 2
Für meine Frau Elisabeth
1 I Langsam –
Äußerst lebhaft und sehr energisch
2 II Andantino (Sehr ausdrucksvoll)
3 III Presto
4 Streichquartett Nr 2 (2007)
To Elliott Carter
I molto energico, impetuoso
II moderato („...wie Wolken um die Zeiten legt...“, Hölderlin / Scardanelli)
III Adagio (figurierter Kanon)
IV flimmernd (perpetuum mobile)
V Heterophonien („...wie Wolken um die Zeiten legt...“, Hölderlin / Scardanelli)
VI 12-stimmiger Epilog in 3 Teilen
(„singbarer Rest“, P. Celan)
Ludwig van Beethoven Streichquartett F-Dur
Anton Bruckner Streichquartett c-Moll
Heinz Holliger Streichquartett Nr. 2
Thomas Zehetmair, Kuba Jakowicz: skrzypce; Ruth Killius: altówka; Ursula Smith: wiolonczela
Karl Amadeus Hartmann Streichquartett Nr. 2
Thomas Zehetmair, Matthias Metzger: skrzypce; Ruth Killius: altówka; Françoise Groben: wiolonczela
(Patrycja Kowalska - Universal Music Polska)