Od lat 90. poszerzali konteksty swej muzycznej aktywności, występując w wielu różnych składach, m.in. triu Kenny’ego Wheelera czy zespole Contact wraz Davem Liebmanem i Billym Hartem. Przez ponad dziesięć lat zarówno Abercrombie, jak i Copland występowali z basistą Drew Gressem. 39 Steps jest więc projektem bazującym na sprawdzonej współpracy wszystkich muzyków. Ballady jazzowe i liryzm dominują na krążku, na którym znalazło się sześć kompozycji Abercrombiego, dwie Coplanda, jedna wspólna improwizacja całego zespołu i twórcze przeróbki dawnego standardu Melancholy Baby. Album – wyprodukowany przez Manfreda Eichera w nowojorskim Avatar Studio w kwietniu tego roku – wychodzi w korelacji z europejską trasą zespołu (Francja, Niemcy, Austria, Włochy, Polska, Węgry i Macedonia).

John Abercrombie Quartet CD "39 Steps"
Premiera: 29 października 2013

Tracklista:

1 Vertigo
2 LST
3 Bacharach
4 Greenstreet
5 As It Stands
6 Spellbound
7 Another Ralph’s
8 Shadow Of A Doubt
9 39 Steps
10 Melancholy Baby

John Abercrombie: gitara
Marc Copland: fortepian
Drew Gress: kontrabas
Joey Baron: perkusja

Carla Bley , Andy Sheppard i Steve Swallow wracają do klasycznych kompozycji Bley. Krążek nagrany został w Lugano w zeszłym roku i wyprodukowany przez Manfreda Eichera.

Pojawiają się na nim nowe wersje Utviklingssang i Vashkar, jak i suity Les Trois Lagons, Wildlife i The Girl Who Cried Champagne. Proste melodie pojawiają się w nowej szacie dźwiękowej, potwierdzając, że trio to nigdy nie brzmiało lepiej. Trios to jeden z wyjątkowych albumów jazzowych tego sezonu, pierwszy album Carli Bley, który wyszedł w samej wytwórni ECM (a nie na dystrybuowanych przez ECM pytach wytwórni WATT, w której artystka wydawała swoje albumy przez minione cztery dekady).

Carla Bley/Andy Sheppard/Steve Swallow CD "Trios"
Premiera: 29 października 2013

tracklista:

1 Utviklingssang
2 Vashkar
3 Les Trois Lagons
(d’apres Henri Matisse)
Plate XVII
Plate XVIII
Plate XIX
4 Wildlife
Horns
Paws Without Claws
Sex with Birds
5 The Girl Who Cried Champagne
Parts 1, 2, 3

Carla Bley: fortepian
Andy Sheppard: saksofon tenorowy i sopranowy
Steve Swallow: bas

Poruszający debiut ECM węgierskiej gitarzystki Zsofii Boros , na którym brzmi szeroki wybór kompozycji przeznaczonych na jej instrument, oparty o muzykę obu Ameryk.

„Często myślę, że to ja wybrałam muzykę, ale potem nachodzi mnie myśl, że to chyba muzyka wybrała mnie jako swoje medium. Podchodzę do niej intuicyjnie. Zawsze kiedy jakiś utwór mnie poruszy, chcę iść dalej jego śladem – stać się dla niego lustrem, w którym muzyka odbije się i pójdzie dalej, w dalszą drogę”.

W centrum płyty En otra parte stoi muzyka Leo Brouwera, kubańskiego kompozytora, który pokazał niegdyś, że gitara „nie ma granic”, co stało się mottem Boros od początku jej kariery jako gitarzystki. Poruszający recital uwzględnia Green and Golden Ralpha Townera, utwór Vicente Amigo będący swoistym ukłonem w stronę muzyki flamenco (Callejon de la luna), walc Dilermanda Reisa, Cielo Abierto Quique Sines inspirowane rytmem i atmosferą milongi i wiele, wiele innych. Tytuł pochodzi z wiersza Roberta Juarroza Todo comienza en otra parte („wszystko zaczyna się gdzie indziej”). Album nagrano w Lugano w 2012 r., wyprodukowany został przez Manfreda

Zsófia Boros CD "En otra parte"
Premiera: 29 października 2013

tracklista:

1 Canción triste
2 Callejón de la luna
3 Eclipse
4 Un dia de noviembre
5 An Idea
6 Te vas milonga
7 Green and Golden
8 Se ela perguntar
9 Ecrovid
10 Cielo abierto
11 Un dia de noviembre, var.

Zsófia Boros: gitara klasyczna

Jan Sebastian Bach rozpoczął pracę nad sześcioma sonatami na skrzypce i klawesyn (BWV 1014-19) podczas pobytu na dworach w Weimarze i Kothen. Powrócił do tych kompozycji kilkadziesiąt lat później, na kilka lat przed śmiercią.

Wprowadził wówczas nieco poprawek i zmian. Carl Phillip Emmanuel Bach nazwał później te kompozycje „jednymi z najlepszych dzieł mego ojca”. W tych prototypach klasycznej sonaty skrzypce i klawesyn spotykają się na równych prawach, i każde z nich staje na równi wobec wysokich wymagań Bacha.

Skrzypaczka, Michelle Makarski , zaprosiła Keitha Jarretta do wspólnej podróży w głąb tych kompozycji. Dwoje muzyków – i przyjaciół od czasów albumu Jarretta Bridge of Light – spotyka się średnio co dwa lata, tym razem po to, by zasiąść do pracy nad sonatami. Idea nagrania tych wspólnych spotkań narodziła się w listopadzie 2010 r. Makarski i Jarrett zarejestrowali sonaty w Amerykańskiej Akademii Nauk w Nowym Jorku. To pierwszy „klasyczny” album Jarretta od czasów płyty z koncertami Mozarta w 1996 r. i druga okazja, kiedy nagrał Bacha na fortepianie a nie na klawesynie.

Wcześniejsze nagrania Jarreta z muzyką Bacha to: Das Wohltemperierte Klavier (t. I 1987, t. II 1990), Wariacje Goldbergowskie (1989), Trzy Sonaty na violę da gamba i cembalo (1991 z Kim Kashkashian) oraz Suity francuskie (1991). Michelle Makarski nagrała dotąd w New Series ECM: Caoinel (1995, z muzyką Bacha, Bibera, Hartkego, Regera i Rochberga), Elegio per un’ombra (1999, z muzyką Tartiniego, Dallapiccoli, Beria, Cartera i Petrassiego) oraz To Be Sung On The Water (2004, z kompozycjami Tartiniego i Crocketta).

Keith Jarrett/ Michelle Makarski CD "Johann Sebastian Bach Six Sonatas for Violin and Piano"
Premiera: 29 października 2013

tracklista:

Sonata No. 1 in b minor BWV 1014
1 Adagio
2 Allegro
3 Andante
4 Allegro
Sonat a No. 2 in A major BWV 1015
5 Dolce
6 Allegro
7 Andante un poco
8 Presto
Sonata No.3 in E major BWV 1016
9 Adagio
10 Allegro
11 Adagio ma non tanto
12 Allegro

Keith Jarrett: fortepiano
Michelle Makarski: skrzypce

Wariacje na temat Diabellego Ludwiga van Beethovena uważane są za dzieło pełniące rolę swoistej encyklopedii sztuki pianistycznej. Po wielkim projekcie obejmującym 32 sonaty tego kompozytora András Schiff zdecydował się na nagranie Wariacji na instrumencie historycznym.

W towarzystwie późnych dzieł tego kompozytora, budując między tymi kompozycjami szczególną relację (Sonata op. 111 i Wariacje na temat Diabellego zestawione zostały na drugiej płycie z Bagatelami op. 126), dał słuchaczom szansę porównania ze sobą dwóch całkowicie odmiennych od siebie światów muzycznych. Pochodzący z czasów Beethovena fortepian Hammerflügel brzmi zupełnie inaczej niż dzisiejsze instrumenty. W eseju publikowanym w książeczce płytowej Andras Schiff pisze także m.in. o płynącej dla niego jako artysty radości z możliwości skorzystania podczas pracy z wcześniej nieznanego rękopisu Wariacji, dzięki któremu możliwe stało się wejrzenie w głąb procesu twórczego Beethovena i jego intencji kompozytorskich.

András Schiff CD "Beethoven Diabelli-Variationen"
Premiera: 29 października 2013

tracklista:

Sonata No. 32 c-minor op. 111
1 Maestoso – Allegro con brio ed appassionato
2 Arietta. Adagio molto et cantabile
Diabelli-Variationen op. 120
3 Thema. Vivace
4 Var. I Alla marcia maestoso
5 Var. II Poco allegro
6 Var. III L’istesso tempo
7 Var. IV Un poco più vivace
8 Var. V Allegro vivace
9 Var. VI Allegro ma non troppo e serioso
10 Var.VII Un poco più allegro
11 Var. VIII Poco vivace
12 Var. IX Allegro pesante e risoluto
13 Var. X Presto
14 Var. XI Allegretto
15 Var. XII Un poco più moto
16 Var. XIII Vivace
17 Var. XIV Grave e maestoso
18 Var. XV Presto scherzando

Międzynarodowe spotkanie na szczycie, w nagraniu “Travel Guide” wziął udział amerykański gitarzysta Ralph Towner , austriacki gitarzysta Wolfgang Muthspiel oraz mieszkający w Australii gitarzysta pochodzenia kazachskiego Slava Grigoryan.

Muzycy spotkali się po raz pierwszy w 2005 roku na koncertach w Australii i od tamtej pory grali w wielu miejscach na świecie. W 2009 roku wytwórnia Muthspiel's Material Records udokumentowała wczesną działalność tria. Ralph Towner zgłosił się z tym projektem do ECM i w sierpniu 2012 roku zespół nagrał w Lugano album pod okiem producenta Manfreda Eichera. Towner współpracuje z wytwórnią od ponad 40 lat, dla Muthspiela i Grigoryana była to pierwsza styczność z ECM. Grigoryan jest znanym w Australii gitarzystą klasycznym swojego pokolenia, zaś Muthspiel od dwóch dekad działa na transatlantyckiej scenie jazzowej, występując ze swoimi zespołami lub jako członek składów Gary Burtona, Paula Motiana i innych. Wspólną cechą artystów jest upodobanie do struktur, wyczucie lirycznej improwizacji i przestrzeni oraz wykorzystanie techniki instrumentalnej do tworzenia ciekawych rozwiązań muzycznych. Na płycie znalazło się pięć kompozycji Townera i pięć utworów Muthspiela.

Ralph Towner/Wolfgang Muthspiel/Slava Grigoryan CD "Travel Guide"
Premiera: 29 października 2013

tracklista:

1 The Henrysons
2 Father Time
3 Windsong
4 Duende
5 Amarone Trio
6 Travel Guide
7 Die Blaue Stunde
8 Nico und Mithra
9 Tarry
10 Museum of Light

(Patrycja Kowalska - Universal Music Polska)