Na płycie Shadow Theater pianista podąża ścieżką masywnej konstrukcji. Po okresie zainteresowania ormiańskimi baśniami zwrócił się w stronę innej tradycji. Tym razem jego inspiracja ma charakter bardziej wizualny. Osobisty teatr cieni Tigrana (to także tytuł albumu) powinno się rozumieć jako zaproszenie, by udać się z artystą na drugą stronę lustra, zagłębić się w świat wyobraźni, senną rzeczywistość przypominającą bardziej wizje Tima Burtona aniżeli prawdziwy teatr cieni: sztukę prostą w środkach, w której kontury bohaterów ożywają magicznie za podświetlonym przepierzeniem. To „minimalistyczny fałszywy świat” – mówi Tigran – „ale świat, który przez kłamstwo mówi prawdę”. Album Shadow Theater to także jedność w wielości, spójny świat przepełniony mnóstwem bohaterów mieszkających w głowie pianisty: od Madlib, przez Steve’a Reicha do Sigur Rós. Tą płytą młody Ormianin wciąż poszukuje nowych ścieżek, zarówno brzmieniowych, jak i elektronicznych, a także ugruntowuje swą pozycję jako autor piosenek.

Tracklista: Tigran CD "Shadow Theater" (premiera 8.10.)

1. The old Garden
2. Tragicomédie
3. A Crane came from Van
4. Mother, where are you?
5. Vardavar

Troy „Trombone Shorty” Andrews ma talent, wrodzoną charyzmę i niezwykłą umiejętność łączenia muzycznej przeszłości z teraźniejszością. Trzeci album wydany w wytwórni Verve Records zatytułowany Say That To Say This współprodukowany jest przez Andrewsa i Raphaela Saadiga. Brzmi Say That To Say This współprodukowany jest przez Andrewsa i Raphaela Saadiga. Brzmi na nim zespół Orleans Avenue w składzie: gitarzysta Pete Murano, basista Mike Ballard i perkusista Joey Peebles. Wraz z Troyem Andrewsem muzycy urzeczywistniają kolejny krok swej ewolucji artystycznej. Ale jest też tak, że jedna nowoorleańska grupa przejęła pałeczkę od drugiej. Obecna płyta to także pierwsze od 36 lat nagranie legendarnej grupy The Meters.

Trombon Shorty opisuje Say That To Say This jako „funkowe, podobne do płyt Jamesa Browna, zmieszane z The Meters i Neville Brothers. Mamy też dzięki Raphaelowi trochę R&B. Chłopakom podoba się to, co zrobiliśmy, więc można powiedzieć, że spełniły się nasze marzenia. Saadig jest wielkim fanem zespołów nowoorleańskich, czego wcześniej nie wiedziałem. Słuchając jego muzyki i widząc, w jakim kierunku obecnie podąża, od początku czułem, że będzie dla nas świetnym towarzyszem. Jest wspaniałym producentem, ale i muzykiem, więc był w stanie zrozumieć naszą pracę, skupić się na niej, a jednocześnie pokazywać nam różne inne rozwiązania. My też mu się odwdzięczyliśmy”.

Tytuł płyty, jak wyjaśnia Andrews, to nowoorleańskie powiedzenie oznaczające dokonanie skrótu, opowiedzenie historii po krótce. Pełni ono też rolę idealnego credo przyświecającego całej twórczości Trombone Shorty’ego. „Ta płyta jest bezpośrednią ekspresją tego, co usłyszeliśmy, wszystkiego, co zobaczyliśmy i czego doświadczyliśmy w muzyce. Ujmujemy po prostu lapidarnie bardzo długą historię”. Saadiq jest równie poruszony rezultatem tego muzycznego spotkania. „Kiedy jest się producentem i muzykiem, chce się pracować z innymi wielkimi muzykami. Tylko to kształci i rozwija. Jestem zaszczycony, że byłem częścią tego projektu”.

Poprzedni projekt Andrewsa to nominowana w 2010 roku płyta Bachatown i jego kolejny sukces, For True, które przez 12 tygodni utrzymywało się na szczycie zestawienia Billboard Contemporary Jazz. Od tego czasu Andrews wystąpił w różnych projektach z takimi muzykami, jak Zac Brown czy Eric Clapton, Rod Steward i Cee Lo Green a także rozwinął swój program mistrzowski realizowany przez założoną przez siebie fundację Trombone Shorty na Tulane University. Pojawił się na okładkach „Downbeat” i „Jazziz”, wystąpił w programach Conan, The Tonight Show, Jimmy Kimmel Live, Late Night With Jimmy Fallon, Austin City Limits a także zagrał w realizowanym przez HBO serialu Treme. Zespół został również wybrany do koncertu zamykającego New Orleans Jazz & Heritage Festiwal w 2013 roku. To wielki honor dla muzyków i gratka dla fanów jazzu.

Ale dla Andrewsa największym wydarzeniem był występ w Białym Domu w lutym 2012 roku. „To był sen, który wracał do mnie ponad 50 razy. Kiedy zaczęliśmy grać, zapomniałem, że jestem w Białym Domu. Stałem na scenie wraz z największymi muzykami wszech czasów: B.B.Kingim, Mickiem Jaggerem, Bookerem T. Jonesem, Jeffem Beckiem, Susan Tedeschi, Derekiem Trucksem, Garym Clarkiem Jr. i wieloma innymi. Kiedy odwróciłem się w stronę publiczności zobaczyłem prezydenta Stanów Zjednoczonych i Pierwszą Damę. „To nie może być prawda – pomyślałem”.

Dobre rzeczy wciąż dzieją się w życiu Trombone Shorty’ego. Dzięki swej wirtuozerii, zamiłowaniu do muzyki i umiejętności zjednywania sobie ludzi podąża wciąż za swą pasją z pokorą i bezpretensjonalnością, uzupełniając kolejne wątki swej historii tak jak pełna jest muzyka, którą tworzy.

Tracklista: Trombone Shorty CD "Say That To Say This" (premiera 8.10.)

1. Say That To Say This
2. You And I (Outta This Place)
3. Get The Picture
4. Vieux Carre
5. Be My Lady
6. Long Weekend
7. Fire And Brimstone
8. Sunrise
9. Dream On
10. Shortyville

Live Today sygnalizuje nowy rozdział muzycznej podróży basisty i kompozytora, Derricka Hodge’a , który rozpoczyna właśnie solową karierę. Pomimo, że Hodge występował z takimi gwiazdami światowego jazzu, jak pianista Mulgrew Miller czy trębacz Terence Blanchard a także gwiazdami R&B (Jill Scott i Maxwell) jest prawdopodobnie najbardziej znany ze współpracy ze zdobywcą nagród Grammy - Robertem Glasperem.

Robert Glasper wystąpił na kilku utworach z obecnej płyty, podobnie jak reszta członków Experiment: saksofonista/vocoder Casey Benjamin, perkusiści Chris Dave i Mark Colenburg. Hodge spotkał się jednak także z wieloma innymi muzykami, na płycie, obok wyżej wymienionych, występują też: raper Common, wokalista/ gitarzysta Alan Hampton, klawiszowcy James Poyser i Aaron Parks, saksofonista Marcus Strickland, trębacz Keyon Harrold i m.in. American String Quartet.

Poza Glasperem Hodge wymienia także Blancharda i Millera jako tych, którzy wpłynęli najmocniej na jego poczucie, czym ma być kierownictwo zespołu i szczerość muzyczna. „Wspólnym mianownikiem dla tych artystów jest to, że każdy z nich zdawał się do mnie mówić: bądź sobą. Staram się ufać muzykom, którzy ze mną pracują i którzy zagrali na tej płycie. Dzięki nim jest ona tym, czym jest. Skoro są w moim zespole, nie chcę ich zmieniać”.

Hodge dziś mieszka w Los Angeles, ale dorastał niedaleko Filadelfii w Willingboro. Zaczął grać na gitarze basowej w szkolnej orkiestrze. Kiedy w szkole średniej dowiedział się, że zespół jazzowy poszukuje basisty, zgłosił się i został przyjęty. Za namową nauczyciela rozpoczął studia na Temple University na kierunku jazz. „To był początek mojej przygody z muzyką jazzową. Pierwszy album, który usłyszałem, to Never Will I Marry Nancy Wilson i Cannonballa Adderleya”.

Podczas studiów występował ze świetnymi muzykami: saksofonistą Bootsiem Barnesem i trębaczem Terrellem Staffordem. W tym samym czasie zaczął też grać z muzykami nurtu R&B, jak Jill Scott, Musiq Soulchild i Fletry. „To był wspaniały czas. Nikt tak naprawdę nie wiedział, jak szybko każdy z nas zabłyśnie” – wspomina. Ale tak właśnie się stało.

Podczas trasy koncertowej Jill Scott w 2000 roku promującej debiutancką płytę Who Is Jill Scott? Hodge znalazł się na rozdrożu i musiał zdecydować, czy pozostać w zespole, czy skoncentrować się na ukończeniu studiów. Po długiej rozmowie z Jill wrócił do Temple, by rozwijać swe umiejętności w zakresie jazzu.

Live Today prezentuje doświadczenia Hodge’a zebrane podczas wszystkich lat nauki i występów z artystami jazzowymi i R&B. To czyni z tej płyty jednocześnie wymagającą i przystępną, a co najważniejsze - wybitnie indywidualną. „Chciałem być szczery wobec tych wszystkich ludzi, którzy mnie wspierali i życzyli mi dobrze. Chciałem, żeby ten album dał im dowód na to, jak się czułem jako artysta konkretnego dnia w konkretnym momencie. Chciałem, by wzięli udział w tej mojej podróży”.

Live Today łączy modern jazz, hip hop i R&B. Tytułowa ścieżka wyraża w swej prostocie całą ideę albumu, a to dzięki tekstom rapera Commona, silnie bazującym na rymach i dialogizujących tekstach. „Nie myślałem za dużo o brzmieniu instrumentu, na którym tworzyłem muzykę. Ciągnęło mnie bardziej do brzmienia całego zespołu, dlatego też pracowałem od razu w grupie” – mówi Derrick

Tracklista: Derrick Hodge CD "Live Today" (premiera 8.10.)

1. The Real
2. Table Jawn
3. Message Of Hope
4. Boro March
5. Live Today feat. Common
6. Dances With Ancestors
7. Anthem in 7
8. Still The One
9. Holding Onto You feat. Alan Hampton
10. Solitude
11. Rubberband
12. Gritty Folk
13. Doxology (I Remember)
14. Night Visions (bonus track)

(Patrycja Kowalska - Universal Music Polska)