– Pod względem wielkości rynku Polska zajmuje mniej więcej 30. miejsce na świecie. Jesteśmy więc średnim rynkiem. Czeski rynek muzyki (z wyłączeniem płyt sprzedawanych w kioskach) skurczył się jednak w ubiegłym roku o 10 proc., a węgierski o 33 proc. Powoli spada też sprzedaż płyt w Japonii, USA, Francji i Anglii. Na tym tle nasz 7 – 8-proc. wzrost powoduje, że jesteśmy na mapie świata wyjątkiem – mówi dziennikowi Piotr Kabaj, prezes EMI Music Poland.

W Polsce wpływy ze sprzedaży płyt od 2002 r. systematycznie spadały aż do 2007 r., kiedy na fali gospodarczej hossy liczba sprzedanych płyt wzrosła o 23 proc., a wpływy z ich sprzedaży – o 13,7 proc. Według wytwórni to m.in. zasługa tego, że mamy coraz bardziej świadomych słuchaczy.

– Coraz lepiej sprzedają się płyty z muzyką, którą można określić jako niszową. Marysia Peszek, Kasia Nosowska czy Czesław Śpiewa to nie są wykonawcy, których często słychać w radiu, a mimo to są dziś w czołówce sprzedanych albumów – zauważa Paweł Jóźwicki, założyciel i szef Jazzboy Records.

Powodzeniem Polaków cieszą się mniej popularne w innych krajach muzyczne składanki. Zdaniem szefa EMI to skutek tego, że w powijakach mamy wciąż rynek muzyki cyfrowej, który na świecie prężnie się rozwija (wg IFPI w 2008 r. muzyka w formie cyfrowej globalnie zapewniła już 20 proc. całej sprzedaży). – Polski rynek digitalnej muzyki jest mały, nie ma gdzie jej kupować. Dlatego też sprzedaje się tu dużo składanek. Dobrze sprzedają się natomiast dzwonki do telefonów – mówi.

(Rzeczpospolita)