Branford Marsalis – saksofon
Joey Calderazzo – fortepian
Eric Revis – bass
Jeff "Tain" Watts - perkusja

BRANFORD MARSALIS
Przez wielu uznawany za najlepszego saksofonistę jazzowego na świecie: absolwent znamienitej Berklee College of Music, muzyczny partner Milesa Davisa i Dizzy Gillespiego. Na początku swojej kariery – podobnie jak wielu muzyków lat 80 – często grywał w zespołach jazzrockowych. Największą popularność przyniosła mu wówczas współpraca ze Stingiem. Pod koniec lat 80. Marsalis zdobył sobie reputację czołowego saksofonisty postbopowego, cieszył się także uznaniem w kręgach fusion, hip-hopu, a nawet muzyki klasycznej. We wczesnym okresie rozwoju przyświecały mu inspiracje płynące ze strony muzyki Johna Coltrane'a, Bena Webstera, Wayne’a Shortera, Ornette’a Colemana, a zwłaszcza Sonny’ego Rollinsa. Płytowe "credo" artysty (album "I Heard You Twice The First Time") ukazało jednak silne związki z bluesem, postcoltrane’owskim jazzem oraz młodzieńczym, jazzowym wigorem. Od tego czasu najważniejszym elementem w muzycznej kreacji Branforda Marsalisa jest nieustanna zmiana jazzowego nastroju (od subtelnej ballady po funkowe, a nawet rapowe brzmienia).

JOEY CALDERAZZO
Znakomity pianista współpracujący z najwybitniejszymi twórcami współczesnego jazzu. W połowie lat osiemdziesiątych zadebiutował w zespole Michaela Breckera, z którym nagrał kilka znaczących dla jazzu albumów oraz odbył entuzjastycznie przyjęte przez publiczność koncerty w Stanach i Europie. Pracując z Michaelem Breckerem, stał się błyskawicznie popularnym i poszukiwanym muzykiem. Do zespołu zaprosił go m. in. Brandford Marsalis (który został także producentem jego autorskich płyt). Calderazzo współtworzy także znakomite projekty z basistami Johnem Patituccim i Jayem Andersonem oraz perkusistami Peterem Erskinem i Jeffem Hirschfieldem

ERIC REVIS
Jeden z najbardziej aktywnych i kreatywnych muzyków w ostatnich 15 latach historii współczesnego jazzu. Dynamika i siła jego gry oraz przekonujące, wypracowane brzmienie sprawiły, że współpracuje on z największymi tuzami jazzowego świata. W młodzieńczych latach Revis znajdował się przede wszystkim pod wpływem funku i rocka, które wyznaczyły kierunek jego pierwszych, podjętych w wieku 14 lat, prób gry na gitarze basowej. W niedługim czasie jego zainteresowania zaczęły jednak zmierzać w kierunku jazzu, a płyta Milesa Davisa „Kind of Blue” stała się jedną z jego najważniejszych życiowych inspiracji. Wtedy też postanowił zamienić gitarę basową na kontrabas. Niebawem przeniósł się do Nowego Orleanu i na tamtejszym uniwersytecie studiował muzykę pod okiem Ellisa Marsalisa, Harolda Battiste’a oraz Viktora Goinesa. Tam też rozpoczął współpracę z Brianem Bladem, Nicholasem Paytonem, Chrisem Thomasem, Markiem Turnerem, Troyem Davisem, Peterem Martinem i Greg Tardy. Po wyjeździe do Nowego Jorku rozpoczął współpracę z Betty Carter i nie potrzeba było wiele czasu, aby został zauważony przez tamtejsze środowisko muzyczne. Bardzo szybko nawiązał współpracę z Billy Harperem, Louisem Haysem, Lionelem Hamptonem, Tess Marsalis, Russellem Gunnem. W 1997 podczas jednej z sesji nagraniowej Eric Revis poznał Branforda Marsalisa. Saksofonista był pod wielkim wrażeniem młodego basisty i zaprosił go do udziału w nagraniu najnowszej płyty z Kenny Kirklandem i Jeffem "Tainem" Wattsem. Ich współpraca trwa do dziś, a krytycy twierdzą, że Eric to najlepszy rytmiczny partner genialnego Marsalisa

JEFF "TAIN" WATTS
Jeden z najciekawszych i najlepszych perkusistów na świecie. Ukończył znamienite Berklee School of Music, studiując w doborowym towarzystwie Branforda Marsalisa, Kevina Eubanksa, Grega Osby’ego, Aimee Mann, Steviego Vai czy Marvina "Smitty" Smitha. W 1981 roku dołączył do kwartetu Wyntona Marsalisa , zdobywając wraz z nim nagrodę Grammy. W 1989 rozpoczął współpracę z bratem Wyntona, Branfordem, 6 lat później dołączył do zespołu Kenny’ego Garretta. W ciągu swojej kariery wziął udział w niezliczonych sesjach nagraniowych, zagrał na tysiącach koncertów m.in. u boku Danilo Pereza, Michaela Breckera, Betty Carter, Kenny’ego Kirklanda, Courtneya Pine’a, Geri Allen, Alice Coltrane, Grega Osby’ego, Steve’a Colemana, Gonzalo Rubalcaba czy Ravi Coltrane’a. Jego grę charakteryzują nieprzeciętna energia, dynamika, zaskakujące tempo oraz poczucie muzycznej elegancji.

(informacja organizatora)