Podczas swoich studiów (studiował psychologię) zaczął dawać pierwsze koncerty – jego pierwsze trio nazywało się Indigos. W 1966 roku Al zdobył tytuł magistra psychologii. Przeniósł się do San Francisco, gdzie przez dwa lata pracował w opiece społecznej. W 1968 zaczął zarabiać na siebie jako muzyk. Początkowo współpracował z Julio Martinezem w Sausalito. Z końcem roku 1968 przeniósł się do Los Angeles. Będąc gościnnie w Nowym Jorku poznał Quincy Jonesa.

W następnych latach Al próbował podpisać kontrakt z wytwórnią płytową. Jednak czas ten był czasem ogromnej popularności rock'n'rolla i nikt nie był zainteresowany jazzem ani muzyką jaką gra Al. W 1971 roku Al Jarreau przeprowadził się ponownie – tym razem do Kalifornii.

Zimą 1974/1975 w Troubadour w Hollywood dwóch łowców talentów z wytwórni Warner Brothers usłyszało i zobaczyło Ala. Byli zachwyceni jego talentem i charyzmą. Al podpisał kontrakt na 20 lat. Już w 1975 roku wydał swój pierwszy album "We got by". Miał wtedy 35 lat, a był to początek jego wielkiej kariery. Album "We got by" nie odniósł wielkiego sukcesu aż do legendarnego koncertu "Onkel Poe's" (który odbył się w 36. urodziny Ala) na który zaprosił Ala Sigi Loch. Po koncercie (i późniejszej europejskiej trasie koncertowej) Al zebrał niezwykle przychylne głosy krytyków. Był nazywany m.in. "człowiekiem z orkiestrą w głosie", "cudownym głosem z USA". Improwizował naśladując głosy instrumentów i różne melodie. Wtedy też powstał przebój "Take Five", którego odtąd domagali się fani na wszystkich koncertach. Al Jarreau nie był tylko muzykiem, ale i artystą estradowym. Mówił do swoich fanów, rozmawiał z nimi, świetnie bawił się ze swoim zespołem. To wszystko stworzyło wspaniałą, żywą atmosferę wokół jego występów.

Swoją muzykę nazywał "Youmbination music" lub "Jarreau-Music". Jego albumy były mieszanką popu, funk and soulu, rhythm and bluesa, salsy, jazzu. Jego drugi album nagrany na koncercie (na stadionie Wembley) został wydany w 1985 roku. W 1987 powstała piosenka "Moonlighting" – tytułowa piosenka do serialu o tym samym tytule (polski tytuł: "Na wariackich papierach").

W 1994 roku spełniło się jego marzenie – nagrał album ze swoimi ulubionymi muzykami (Paulinho da Costa, Steve Gadd, Joe Sample, David Sanborn, Marcus Miller...). Album ten został zatytułowany Tenderness (Czułość). W 1996 roku został wydany kolejny album – pierwszy z serii "Best of" ale ostatni wydany przez wytwórnię Warner Brothers. Po zakończeniu kontraktu Al Jarreau grał wiele koncertów w różnych miejscach i z wieloma muzykami. 1998 podpisał umowę z Verve/GRP. Ten kontrakt dał mu nowe możliwości, nowe znajomości ale też pozwolił współpracować ze starymi przyjaciółmi (np. z Tommym Li Pumą). Na początku 2000 roku Al Jarreau wydał swój pierwszy album w wytwórni Verve/GRP zatytułowany "TomorrowToday".

Al Jarreau pięciokrotnie był laureatem nagrody Grammy:

* 1977 – Look To The Rainbow – najlepszy wokalista jazzowy

* 1978 – All Fly Home – najlepszy wokalista jazzowy

* 1981 – Blue Rondo A La Turk – najlepszy wokalista jazzowy

* 1981 – Breakin' Away – najlepszy wokalista pop

* 1992 – Heaven And Earth – najlepszy wokalista R&B

Jest jedynym wykonawcą, który został uznany najlepszym wokalistą jazzowym, pop i R&B.

(eventim)