PJ HARVEY - Polly Jean Harvey urodziła się w miejscowości Yeovil w hrabstwie Somerset. Wychowywała się na farmie należącej do rodziców, w Corscombe - małej wiosce w południowo-zachodniej Anglii. Ojciec oprócz prowadzenia farmy pracował jako kamieniarz, matka była rzeźbiarką. Pomimo odizolowania jakim była mała miejscowość, Polly dzięki rodzicom, od dziecka miała kontakt z muzyką bluesową, art-rockiem, jazzem. W późniejszych wywiadach wspomina jak duży wpływ wywarli na nią artyści, których słuchała w młodości: John Lee Hooker, Howlin' Wolf, Robert Johnson, Jimi Hendrix, Captain Beefheart. W wieku kilkunastu lat, zaczęła się uczyć gry na saksofonie, skrzypcach, gitarze, perkusji, interesowała się także rzeźbiarstwem, studiując w Yeovil College. Wtedy też zaczęła pierwsze występy z lokalnymi zespołami: Bologna, The Polekats, The Stoned Weaklings. W wieku 17 lat poznała muzyka, który w znacznej mierze wyznaczył drogę jej muzycznego rozwoju - Johna Parisha. Parish zaangażował ją do swojego zespołu Automatic Dlamini, z którym nagrali dwie płyty: From A Diva To A Diver i Here Catch Shouted His Father. Po rozpadzie zespołu w 1990 roku, Polly wyjechała do Londynu, aby kontynuować studia rzeźbiarskie w Central Saint Martins College of Art & Design w Londynie. Wkrótce potem z byłymi muzykami Automatic Dlamini: Ianem Olliverem i Robertem Ellisem, założyła swój pierwszy zespół PJ Harvey.

Polly Harvey zadebiutowała z własnym zespołem w 1992 roku wydając Longplay Dry w małej niezależnej wytwórni Too Pure. Płyta ta pozwoliła zdobyć Harvey popularność w wielu kręgach. Dominowało na niej mocne, surowe granie - sama Polly zagrała na gitarze i skrzypcach, na basie zagrał Stephen Vaughan, który zastąpił w zespole Iana Ollivera a na perkusji, bębnach i harmonii - Rob Ellis. Następną płytą, utrzymaną w podobnym klimacie, była Rid of Me, nagrana dla większej wytwórni Island Records. Producentem tego albumu był sam Steve Albini. (Pierwsza nominacja PJ Harvey do Mercury Music Prize) Jej późniejsza płyta studyjna To Bring You My Love odniosła już międzynarodowy sukces - została obsypana wieloma prestiżowymi nagrodami, była też ponownie nominowana do Mercury Music Prize, a teledysk do singla Down by the water z kolei został nominowany do nagrody MTV. Na wydanej w 1998 roku płycie Is This Desire? przeważała muzyka elektroniczna. Polly pytana często w wywiadach o album, z którego jest najbardziej dumna wskazuje właśnie na Is this desire?. Największy sukces komercyjny odniosła wydana w 2000 roku płyta Stories from the City, Stories from the Sea, na której gościnnie udzielił się wokalista grupy Radiohead Thom Yorke. Za ten album Polly otrzymała prestiżową Mercury Music Prize. W 2004 roku światło dzienne ujrzał następny album brytyjskiej artystki, zatytułowany Uh Huh, Her. Album został wyprodukowany w całości przez samą PJ Harvey i przyniósł powrót do surowszej estetyki grania, znanej fanom z pierwszych płyt. Kolejny album, wydany we Wrześniu 2007 roku White Chalk, przyniósł radykalną zmianę stylistyki. Wszystkie utwory na płycie zostały skomponowane na pianinie. Płytę promuje singiel When Under Ether. Współpracowała m.in z Johnem Parishem, z którym nagrała płytę Dance hall at louse point, z Trickym na jego solowej płycie Angels with Dirty Faces, Nickiem Cavem i członkami zespołu The Violent Femmes oraz Joshem Homme z zespołu Queens of the Stone Age przy jego autorskim projekcie Desert Sessions. Współpracowała także z Marianne Faithful na Before the poison oraz na płycie Marka Lanegana Bubblegum (2004). Tematem przewodnim wszystkich jej piosenek są relacje pomiędzy kochankami. Piosenkarka znana jest z licznych eksperymentów muzycznych oraz manipulowania własnym wizerunkiem artystycznym.

PJ Harvey 21.05, godz. 20:00
Sala Kongresowa / Warszawa

Agencja Go Ahead