(Klub Vertigo zaprasza)

Vertigo Jazz Club – jak sama nazwa głosi – słynie przede wszystkim z doskonałych koncertów jazzowych. W niedzielny wieczór, 12 stycznia elegancko ubrani goście, którzy oczekiwali przed wejściem w długiej kolejce nie przybyli jednak, aby wsłuchiwać się w dźwięki saksofonu, trąbki, czy fortepianu. Tym razem w klubie o czerwonych ścianach miało królować rozgrzewające do takiej samej czerwoności flamenco.

Zespół Viva Flamenco został zapowiedziany przez lidera zespołu Los Duendes – Borję Soto.

(Borja Soto godnie zastąpił Kasię Krzysztyniak)

Gdy na scenie pojawili się Michał Czachowski ze swoją gitarą oraz Jan Kubek zasiadający na typowym dla muzyki flamenco cajónie, widownia przywitała ich gromkimi brawami.

(Michał Czachowski - gitara i Jan Kubek - cajón)

Już pierwsze miękkie tony gitary przeniosły umysły publiczności w gorące południe Hiszpanii. Szybkie tempo wygrywane na cajónie, które pojawiło się chwilę później, sprawiło, że do umysłów dołączyły podrygujące w takt ciała. Koncert rozpoczął się od tradycyjnej buleríi, będącą – według muzyków – jedynie szybką rozgrzewką dla przemarzniętych palców.

(Anna Patkiewicz - taniec i Andrzej Kowalski - gitara basowa)

Podczas kolejnego utworu, po wstępie pełnym niecierpliwego oczekiwania, na scenę weszli basista Andrzej Kowalski i Anna Patkiewicz. Artystka w czerwonej sukni tańczyła z czarną kwiecistą chustą, która ożywała w jej dłoniach, sprawiając, że solowa tancerka nagle zyskała partnera do tańca. Wirowali, zaklinając nas na nowo. Zalotne spojrzenie i stukot butów. Każdy miękki gest, każdy gwałtowny zamach opowiadały jakąś niezwerbalizowaną historię, zawierają komplet jakiś uczuć.

(Jan Kubek - cajón)

Emocje zmieniały się w utworach równie często, jak zmieniały się kolory strojów Anny. Fioletowa eteryczność nadała tańcu całkiem nowego wydźwięku. Na twarzy do tej pory pełnej pożądania pojawił się szeroki uśmiech zachęcający publiczność do typowych hiszpańskich okrzyków „Ole!”. Gitara basowa dodała tradycyjnej formie flamenco nowoczesnego brzmienia.

Zieleń kolejnej sukienki, która pojawiła się podczas utworu Aroma de Cilantro, bez trudu przywołała tytułowy aromat zielonej, soczystej kolendry. Przyjemne skojarzenie zniknęło jednak, gdy następna piosenka rozpoczęła się dominującym stukotem butów tancerki. Sylwetka kobiety stałą się pełna zawziętości, a na jej twarzy malowała się determinacja, którą chwilę później zastąpiła nieopisana słowami tęsknota.

(Michał Czachowski - gitara)

(Andrzej Kowalski - gitara basowa i Michał Czachowski - gitara)

(Andrzej Kowalski - gitara basowa, Michał Czachowski - gitara, Jan Kubek - cajón)

(Anna Patkiewicz - taniec, Andrzej Kowalski - gitara basowa, Michał Czachowski - gitara, Jan Kubek - cajón)

Tres Notas para Decir Te Quiero została przez Michała opisana jako jedna z najpiękniejszych piosenek flamenco. Miękkie dźwięki gitary brzmiały jak ciepły wieczór, który leniwie przekształcał się w rozświetloną gwiazdami noc na świeżym powietrzu południowej Andaluzji. Z całą pewnością na twarzach wszystkich obecnych widniały uśmiechy. Rozmarzone spojrzenia szybko zostały jednak rozbudzone, gdy rozpoczęło się Kyabathe. Dynamikę utworu kreował przede wszystkim Michał: jego energiczne uderzanie w struny wywoływało krystalicznie czyste, ostre dźwięki, które idealnie komponowały się z pozostałymi członkami zespołu. Finalną piosenką była cygańska rumba, przy której nikt już nie mógł usiedzieć spokojnie. Anna zatańczyła ostatni raz z żółtym wachlarzem pięknie kontrastującym z jej zieloną sukienką.

(niezwykły klimat Vertigo)

Po zakończonym koncercie nie mogłam wyjść z podziwu. Jak przy pomocy kilku prostych instrumentów stworzyć tak różnorodne brzmienia i wywołać tyle emocji. Z jaką pozorną łatwością tancerka stała się jednością z muzyką. Jak dźwięki i gesty tworzyły razem całe opowieści, dostępne jedynie dla tych nielicznych świadków, zgromadzonych w Vertigo. Jestem pewna, że ta niedziela rozgrzała nasze przemarznięte zimą serca na długi czas.

(my również dziękujemy)

(Tekst: Alicja Kiełczewska, z niewielką pomocą Zbyszka, zdjęcia: Grzesiek Szurkowski)

Bardzo dziękuję Kasi Krzysztyniak za zaproszenie, a także Borji Soto za opiekę na koncercie. Alicjo, Grześku i Jakubie - dziękuję, że byliście! - Zbyszek

(Viva Flamenco i przyjaciele)

(solowy album Michała Czachowskiego z autografem)