Muzyka i wizualizacja to główne środki wyrazu, narzędzie projekcji codzienności. Michał występuje jako narrator historii, która dzieje się w jego głowie i myślach. Pisząc nuty widzi konkretne postaci, sytuacje z życia, tworzy historię przepływu uczuć międzyludzkich, od momentu poznania, ukazując fascynacje, namiętność, tęsknotę, smutek, ból, walkę ze wspomnieniami.

Wyjątkowa wrażliwość Michała Sobierajskiego i obserwacja codzienności przyczyniły się do stworzenia materiału, który opowiada o płynności, zmienności, przepływie uczuć. "Rzeka", to kolejny utwór z płyty, o nas samych, który sprawia, że zastanawiamy się nad naszym życiem, przyglądamy sobie i innym, wciąga w nurt rzeki uczuć i myśli, w jej wir, porywa jak gwałtowne emocje, uspokaja, jak te kojące.

„Człowiek styka się codziennie z milionami ludzkich problemów, spotykają go wszędzie....czasami zapominając o swoich. Biorąc te wszystkie inspiracje życiowych starć staramy się żyć lepiej, nie popełniać tych samych błędów, idziemy dalej zostawiając za sobą przeszłość, jednak z bagażem doświadczeń, mądrzejsi, silniejsi, w nową, nieznaną przyszłość. Pomimo powtarzalności codzienności nurt rzeki nigdy nie jest taki sam.” To stara się nam przekazać Michał w swoim materiale.

Muzyka - Michał Sobierajski, Bogdan Kondracki
Słowa - Karolina Kozak
Reżyseria/Scenariusz: Piotr Książek/The Streets
DOP & Edit & Grading: Szymon Dudka/The Streets
Produkcja: Piotr Książek, Wojciech Pachulski/The Streets
Aktorzy: Beata Wójcik, Karol Niziołek, Walter Niziołek
Make-up: Aleksandra Lewandowska
Stylizacja: Aleksandra Orawczak/Karolina Adamczak

Specjalne podziękowania:

Universal Music Polska za zaufanie przy pierwszej współpracy od całej ekipy The Streets, Karolina Bułatewicz, Filip Blank, Aleksandra Lewandowska, Aleksandra Orawczak, Karolina Adamczak, Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina oraz wszystkim zaangażowanym w powstanie klipu.

na rzeki dnie pod skórą fal

tam gdzie rwący nurt nie zawraca

w strumieniu chwil rozognionych słów

pośród wirów lat zostawiłem nas

niby nic

nic się nie stało jestem tu

wdycham noc i dzień do płuc

a rzeka płynie dalej

drugi brzeg przyciąga mnie

nie widzę dna wodę zmącił piach

na ustach tkwi gorzki smak

niepokój tnie wszystko to co znam

niby nic

nic się nie stało jestem tu

wdycham noc i dzień do płuc

a rzeka płynie dalej

niby nic

nie zmieniło się przecież nic

inni wchodzą na nasz brzeg

a ona płynie dalej

niesie twój głos

zimą na krach

płynie mój los

czasami wiatr

niesie twój głos

dotykam dna

czuję cię na wskroś

w strumień chwil pod skórę fal

zanurzam się kolejny raz

dotkliwy chłód wnika do kości

na rzeki dnie zostawiłem nas

niby nic

nie zmieniło się przecież nic

co dzień wstaje ten sam blady świt

a nasza rzeka płynie dalej

jestem sam

(Karolina Adamczak-FAB karo company)