  Jedna z najważniejszych powieści amerykańskich lat 60, wydana w 1966 roku przez Random House . Zabawny i przenikliwy obraz uniwersyteckiego campusu ogarniętego rebelianckim wrzeniem. Psychodeliczna podróż przez świat, w którym jak w alchemicznym tyglu zmieszane są erotyka i narkotyki, gargantuiczne obżarstwo i asceza, nauka i rewolucja, kłamstwo i prawda.
Komiczna i pikarejska akcja tej powieści, opartej na osobistych doświadczeniach autora z czasów studiów i z licznych podróży, rozgrywa się na Zachodzie USA, na ogarniętej rewolucją Kubie i na pewnym uniwersytecie w stanie Nowy Jork. Główny bohater, porte parole autora, nosi znaczące, nieco go alienujące i przywodzące na myśl Yossariana z Paragrafu 22 nazwisko: Gnossos Pappadopoulis – i nie jest to jedyne podobieństwo do arcydzieła Josepha Hellera .
Been Down… to także mistrzowski portret czasów beat generation, w których wyrośli Jack Kerouac i Ken Kesey . Literacka rewelacja, której hołd oddał najwybitniejszy amerykański pisarz drugiej połowy XX wieku, Thomas Pynchon , dedykując swoją Tęczę grawitacji Fariñie i pisząc przedmowę do nowego wydania jego powieści. Pynchon powieść Fariñy nazwał m.in. chóralnym „alleluja”, „utworem granym przez dwustu muzyków w idealnej tonacji… To prześmieszna, mrożąca krew w żyłach, erotyczna, głęboka, szalona, piękna i jednocześnie oburzająca powieść”. Fariña napisał ją podczas studiów na Cornell University, a tytuł zaczerpnął z napisanego w 1928 bluesa I Will Turn Your Money Green , którego autorem był Furry Lewis . Piosenka ta była wielokrotnie nagrywana przez różnych wykonawców, a Fariña sam nagrał ją z Erikiem von Schmidtem w roku 1963. Motywy z tego utworu i jego tytuł wykorzystał także Jim Morrison i zespół The Doors. Been Down…jest dziś klasyczną pozycją dla wszystkich amatorów lat sześćdziesiątych i literatury kontrkulturowej. W roku 1970 na duży ekran powieść przeniósł Jeffrey Young.
Chóralne alleluja, utwór grany przez dwustu muzyków w idealnej tonacji… To prześmieszna, mrożąca krew w żyłach, erotyczna, głęboka, szalona, piękna i jednocześnie oburzająca powieść – Thomas Pynchon
Richard Fariña (1937-1966) - syn Kubańczyka i Irlandki, dzieciństwo spędził na Brooklynie, Studiował anglistykę na słynnym Cornell University, gdzie miał okazję słuchać wykładów Vladimira Nabokova, ale nie skończył studiów - został zawieszony przez władze uczelni za udział w demonstracji studenckiej i chociaż wrócił później na studia, zrezygnował z nich tuż przed napisaniem pracy magisterskiej, w roku 1959. W Cornell poznał swojego bliskiego przyjaciela Thomasa Pynchona, który został drużbą na ślubie Fariñy. Fariña pisywał już wtedy do "Transatlantic Review" i "Mademoiselle".
Bywalec White Horse Tavern, ulubionej knajpy ówczesnych nowojorskich poetów, artystów i pisarzy, związał się ze środowiskiem muzyków z Greenwich Village, m.in. Bobem Dylanem i Joan Baez (której siostrę, Mimi Baez , poślubił - była to jego druga żona).
Był świetnym muzykiem i wokalistą, komponował i nagrywał utwory w stylu folk, był także uważany za "protest singer". Wydał trzy płyty, ostatnia ukazała się pośmiertnie. Zginął w wypadku motocyklowym dwa dni po opublikowaniu swojej pierwszej i jedynej powieści - jechał jako pasażer na motocyklu z przygodnie poznanym na przyjęciu mężczyzną. Został pochowany na Monterey w Kalifornii, a jego prosty nagrobek zdobi duża hippisowska "pacyfa", Joan Baez nagrała potem upamiętniający Fariñę słynny utwór Sweet Dir Galahad, a wdowa po nim zebrała i opublikowała pozostałe w archiwach męża wiersze i opowiadania pod tytułem Long Time Coming and a Long Time Gone, drugą książkę Fariñy.
Tytuł: Wszystko się spieprzyło, ale chyba będzie lepiej (Been Down So Long It Looks Like Up to Me)
Autor Richard Fariña
Tłumaczenie i posłowie: Tomasz Kłoszewski
ISBN: 978-83-62409-35-8
Wydawnictwo: Officyna s.c.
Rok wydania: czerwiec 2014 (Polska)
Format: 127 x 205 mm
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Stron: 320
Waga: około 400 kg
Cena: + - 39 zł
Seria: Twarze kontrkultury
(Serdecznie Dziękuję Panu Łukaszowi Urbaniakowi)
|
